YANLIZ ADAM

Hataydı Belki Ama Dogdu

SENE 1998 Bir yaz başlangıcı aylardan Mayıs işçi bayramı ogün O ADAM işte tam bugun dogdu bilmiyordu belkide nasıl bir hayata gözlerini açtığını hatırlıyorum sanki ilk nefes alışını ilk aglayısını feryatlar içinde bagırışını kapalı gözlerle dünyaya bakışını o minik adam o gün bu kara dünyaya merhaba demişti işte ozman başlamıştı çilesi dogmadan önceki olan olaylar belirlemişti gelecegini kader ya işte ben pek inanmam kadere ama kader işte o minik adamın babası dedesi zengin di ozmanlar herşey yolundaydı annesinin adı sevda babasının adı yasin mutlular dı paraları vardı huzrululardı yasin daha 18 yaşındaydı sevdada 18 yaşında gün geçti ay geçti yıl geçti yasin askerdeyken babası bir kaza yaptı hapse düştü işte ozman iflas bayrakları çekildi evler arabalar çiftlik yazlık mal mülk para herşey bir anda toz duman oldu işte o minik adam için aksiyon başladı yasin askerde bunlardan haberi yok sevda minik adamı alıp izmire annesi ve babasının yanına kaçtı yasin askerde bunları duyunca akıl hastanesine düştü kafayı üşüttü bir nevi 10 ay sonra toparladı kendini ve izmire gitti sevdayla oğlunu almak için ama sevda senle gelirim demiyor annem le babamın yanında kalırım diyor du yasin kabul etmedi ve geri döndü sonra tekrar denedi ama gene aynı sonuc yok minik adam büyüme ye başladı sevda işe gidiyor sevdanın annesi minik adama bakıyor günler geçiyor du sevda minik adam 5 yaşında iken evlenmeye karar verdi ve evlendi minik adama söylenen ilk yalan ozman oldu dügün günüydü dügün bitti balayı kutlama derken minik adama sen burda annenle kal biz gelcez dediler ve gidiş o gidiş bir hafta kimse yok çok anladı ve sonra alıştı ilk ozman annenin ve babanın yokluğuna alıştı agladı belki ama acısı durdu geçti annesi geldi yeni bir ev yeni bir yer yeni bir adam minik adam mutluydu daha pek anlamıyor du herşeyden bu arada birde abisi olmustu 15 yasında araları kötüydü ilk başlarda armağan sevmiyordu minik adamı sonra alıştı minik adam armağanı cok sevmişti ama artık yaramazlıklar başladı ve sevda dayanamaz oldu seni babanın yanına yolluyorum diyodu ve minik adam babasını merak etmeye başladı. Ben babamı istiyorum diyodu hep ama sevda göndermiyodu bir gün minik adam ve armagan armağanı arkadaşlarıyla apartmanda duruken asansöre bindi herkez minik adam sıkışınca asansörün yanindaki merdivenlere çişini yaptı çiş asansör boşluğuna giderek asansörü yarı yolda bıraktı cocuklar asansörde kaldı minik adam korktu ve gitti haber verdi cocuklari cıkardılar sevda minik adama çok kızdı ve babasına göndermek için hazırladı minik adamın amcası tır şoförü izmirde karpuz falan alıyor satıyor minik adamı onun yanına bıraktı ve gitti amcası minik adamı babasına götürdü işte il ozman babanın sevgisini tattım sadece ozman sonra bir daha aynı sevgiyi alamadım ogun babam koltukta yatıyordu bu arada minik adam benim :-) bende babamın göbüşünde yatıyodum 6 yaşındaydım babam lunaparkta çalışıyordu bana anlatıyordu işte böle oyuncaklar var böyle güzel şöyle güzel diye bende beni götür olurmu dedim olur demişti babamla hatırladığım tek güzel anım bu bir gün babam la luna parka gittik daha 7 yaşındayım babam la dedem parkta süt mısır satıyorlar ben gazoz istedim babamdan aldı akşam oldu bir tane daha istedim almadı ısrar ettim almadı cocuk aklı işte nerden bileyim yokluğu ağlamaya başladım tezgahı dedeme bıraktı ve brni eve götürdü kapıyı babannem açtı brni yakamdan tutup duvara fırlattı ve dövdü o an aklım dan hiç çıkmıyor hala içimde bir kin öyle böyle büyüyoruz işte sonra babam bir kadınla görüşmeye başladı onunda adı sevdaydı bana iyi davranıyodu sevmiştim bana boya kitabı ve boya kalemleri almıştı sabah evden çıkmadan ekmeğin arasına kahvaltılık yazı boca eder evden kaçar giderdim taki akşam 9 olup hava iyice kararana kadar hep parka giderdim oyuncak balıkla dolu bir havuz vardı ayağımı oraya sokardım saatlerce dedemin kıyafet dükkanı vardı çarşıda onun yanına gider kasadaan bir liraları kaçırıp akülü arabaya binmeye giderdim parka çocukken de yanlızdım ama en azından ufak mutluklar dünyalar dı benim için