Where life changes

Deel 2

Ik wordt wakker. Het is vandaag zondag en ik ben vandaag van plan om wat spullen in mijn kamer in te richten.
We hebben mij al ingeschreven bij een nieuwe school, het is volgens mij de enige school in deze stad, dus ik hoop (ik wil* , hij heeft geen keus) dat Scott mij er wat meer over kan zeggen.
Ik sta op en ik schrik van de grond, want normaal zit er nog een bed tussen mij de grond. Ik bedoel, mij en mijn matras. Ehmm mijn matras en de grond. Bruh ik heb echt denkaids ofzo.
Maarja, ik sta dus op en wil naar de deur lopen, maar ineens ligt er een doos voor mijn voeten, zovan poeff ineens is er een doos. Dus ik stoot mijn teen en zoals bij iedereen, echt iedereen want iedereen heeft dit weleens meegemaakt, doet dat verschrikkelijk veel pijn en ik wil me dus laten vallen maarja ik ben zo'n mogool dat ik me naast mijn matras laat vallen en nu doet mijn kont ook nog pijn. Oeps.
Ik sta weer op en loop, dit keer wel goed, richting mijn deur en ik kijk of mijn moeder al wakker is. Ik klop op de deur van haar kamer en wacht. Als ik niks hoor, klop ik nog een keer en vervolgens hoor ik weer niks dus ik loop maar gewoon naar beneden. Ik probeer zo stil mogelijk te zijn zodat ze niet wakker wordt.

Zachtjes zet ik mijn voet op de eerste traptrede. Dan de tweede, de derde, de vierde.... Shit de vierde kraakt. Snel haal ik mijn voet er weer vanaf en wil ik hem op de vijfde tree zetten, die ook kraakt. Het lukt wel om hem op de zesde te zetten, alhoewel, het is een halve split waar ik nu in sta. Of heet dit een spagaat ? Ik ben slecht in turnen. Vreselijk slecht.
Ik buk een beetje en kijk de woonkamer in. Hoe kan het zo donker zijn ? Het is toch ochtend? Ik schrik van een geluid in de keuken. Wat is dat ? Help ik vind dit eng haha.
Ik probeer om de hoek te kijken, hiervoor moet ik helemaal naar voren leunen, ik sluit mijn ogen tot spleetjes en kijk... "Sarah wat doe je ?" Ik gil. "Gosh mam, ik schrik me helemaal het apenzuur". Vergeten dat ik nog steeds in een rare houding sta, wil ik mijn voet naar voren zetten om verder te trap af te lopen, maar ik blijf half haken met mijn voet waardoor ik raar op mijn kont beland. Mijn kont is echt magnetisch naar de grond ofzo. Mijn moeder kijkt me raar en ondertussen ook bezorgd aan en vraagt of t wel goed met me gaat.
Fijn, leuk begin van de ochtend zo.