190 Çarpıntı

sen

En başa saralım.

Hava olması gerektiğinden daha sıcak, Işıklı'da her yaz olduğu gibi. Üzerimde mor ve mavi püsküllerle işlenmiş, güneşe nispet yapıyormuşçasına simsiyah, en sevdiğim, en çok nefret ettiğin bluzüm var. Kavuran güneşe bakılırsa yanlış bir seçim. Kasabanın etrafında arkadaşlarımla yürüyoruz. Uzakta seni görüyorum ve seni beğendiğimi arkadaşlarıma itiraf etmenin tam zamanı olduğunu düşünüyorum.

Biz konuşmaya dalmışken uzaktan bağırıyorsun "Janset!"

Bluzümü hiç beğenmedin.

11 yaşındayım.

Arkadaşımın evinde toplandık ve benim seninle arkadaş olup olamayacağım düşüncesini yazı tura atarak kanıtlamaya çalışıyoruz. "Tura!" diyorum.

Her seferinde yazı düşüyor.

12 yaşındayım.

"Senden hoşlanıyorum."

"Sevgili olalım o halde."

İlk sevgilimle birlikteliğimizin beşinci günü. Benden üç yaş büyük. Belki de bu gerçeği onu sevdiğimden daha çok seviyorum. Beceriksizce bana ettiği iltifatların karşısında güzel şeyler söylemeye çalışıyorum. Böyle konuştuğuma bakma onu tabii ki çok seviyorum!

Seni unuttum bile zaten uzun zamandır görüşmedik.

Yarın Işıklı'ya gideceğim.

Yarın seninle yanlışlıkla gözlerimiz buluşuyor.

Yaptığım ilk şey sevgilimden ayrılmak oluyor, sebebini söyleyemiyorum.

14 yaşındayım.

Karşı karşıya oturuyoruz.

Her zaman olduğundan daha düşünceli görünüyorsun gözlerin uzakta bir şey arıyor. Seni sevdiğimi fark ediyorum. Üşümüyor musun? Keşke hırkamı çıkarıp sana giydirebilsem. Bardağın dibinde çözüm arayan insanları izliyorum, herkes mutlu taklidi yapıyor. Sen de onlara benziyorsun bugün. Seni seviyorum.

Her konuştuğum insanda seni ararken, gözlerine bakabildiğin her kızda aşkı aramanı izliyorum.