04:17 // 22.07.16 // yabancılarla "dans etmek" üzerine
"Herkesleşmek" istiyor muyum? Yoksa herkesi, ben ve herkes olmak üzere bu denli net bir çizgiyle ayırarak kendi üstüme çok mu baskı kuruyorum? Eğlenmek mi istiyorum? –ki bu 'herkes eğlencesi'nden keyif alır mıyım bilmiyorum- sonuçta yabancıların dudaklarıyla "dans edip " süzüldüğüm kişinin sen olduğunu bir yere kadar hayal edebilirim. Ertesi gün, gözümün altındaki küçük ama baktıkça görülebilen beni, gözlerimin çekik mi yuvarlakça mı olduğunu hatırlamayacak –ve umursamayacak- bir küçük çocuğun arkadaşları arasında dönecek temas üzerinden üstünlük kanıtlama yarışında kimin daha da edepsizini, daha ilerisini yaptığına dair kanıtlamak üzere anlattığı, arkadaşları tarafından "iyi götürmüşsün" gibi övgü laflarıyla sonlanacak sıradan bir hikaye olmak istemiyorum.
Bu yaz, gecelerime arka plan olmuş masum tartışmalarımızı her zaman tebessüm ettiğinde yaptığın gibi yere bakarak hatırlamanı ve bana bahsettiğin kadar gözlerimin ne kadar farklı olduğunu düşünmeni istiyorum. Türk kahvesinin fikrine bile dayanamıyor olsan da benim hatırım için şekerli de olsa bir kahve içmeni, içtikten sonra ise yüzünü ekşitmeni istiyorum. Konuşmalarımızı, kıskançlıklarımı, sinirlenişimi ve sinirlenemeyişimi arkadaşlarınla sabahladığınız alkolün eşlik ettiği çakır bir Alaçatı sabahında anlatmanı istiyorum. Bana yine sinirlenmeni, sana yine çocuk kalmayı...
Sanırım ben bu yaz, en çok senin anlattığın hikaye"N" olmak istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
190 Çarpıntı
RomantizmDizlerimizin değmesi bile bu kış gününde pembeleştiriyorsa yanaklarımı, ellerini tutmak... ne ben söylüyorum ne sen anlıyorsun.
