"Hişt, elma şekeri" duyduğum sesle inanamayarak yavaşça arkamı döndüm ve onu gördüm. Tanrım, dönmüştü. Koşabildiğim kadar hızla koştum ve yanına vardığım gibi boynuna atladım."Dönmüşsün" gözleri ezberlemek istercesine yüzümün her yerinde gezindi ve en son gözlerimde duraksadı. Daha fazla dayanamıyormuş gibi kafasını boynuma gömdü ve boğuk ses tonuyla "özledim" dedi. Boynundaki kollarımı sanki daha fazla sıkabilecekmişim gibi sıktım ve dayanamayarak ağlamaya başladım. Benim de bir sınırım vardı ve onu çok özlemiştim. Bence çok bile dayanmıştım. "Ben de özledim." dedim titrek çıkan sesimle. Kafasını yavaşça boynumdan çıkardı ve ağladığım için kızaran yanaklarımda parmaklarını gezdirerek muzip bir ses tonuyla konuştu. "Gittiğimden beri ağlıyorsan işimiz iş elma şekeri. Eğer öyleyse sanırım sana artık sümüklü demek zorunda kalacağım." kahkaha atarak boynundaki kollarımı çözdüm ve yavaşça yere bastım.
"Demek öyle. Ben şimdi sana gösteririm sümüklüyü" dediklerimi algılamasına müsaade etmeden sırtına atladım ve omzunu ısırdım. Sanki acımış gibi gülerek 'ah'ladı ve eve doğru yürümeye başladı. Sırtından yavaşça omuzlarına tırmandım ve kafamı eğerek gözlerine baktım. Buradan çok komik görünüyordu o yüzden kıkırdamaya başladım. Benim gülmemle o da gülmeye başladı ve yürümeye devam etti.
~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buraya başrollerimiz olan Beril Dide ve Yaman'ı bırakıyorum. Siz başkası olarak da hayal edebilirsiniz 💛
İnşallah beğeneceğiniz tatlış bir hikaye olur. Sizi seviyorum elma şekerlerim.❤
