" Yifan မင္းး ငါတို႕အိမ္ကိုလိုက္လည္ပါလား? နယ္ျမိဳ႕ေလးဆိုေတာ့ေအးခ်မ္းပါတယ္ကြ လိုက္မလား??"
ပထမဆံုးသူငယ္ခ်င္း …… တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းမို႕ အလည္ေခၚခ်င္မိတယ္ကြာ
မင္းလိုက္ခဲ႔ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ……
" ByunBaekရယ္ မင္းမေျပာလဲ ငါကလိုက္မယ္ေျပာမလို႕ပဲကြ ခုလိုအလိုက္သိလို႕ငါ့သားေလးကိုခ်စ္တာ"
လိုက္မွာ လိုက္ကိုလိုက္အုန္းမွာ
လိုက္ကိုကဲပစ္အုန္းမယ္
အေပါင္းအသင္းေပါေပမယ့္ ဘာသံေယာဇဥ္မွန္းမသိ ဒီအပုေလးကိုမွ အလြန္အကြ်ံခင္ေနတဲ႕က်ြန္ေတာ္ေလ
အံုမိႈင္းမိႈင္းသစ္ပင္ေတြနဲ႔ ကာဆီးထားတဲ႕ အိမ္လွလွတစ္လံုး
အနည္းငယ္ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕ အိမ္ေလးက အထိုက္အေလ်ာက္အဆင္ေျပပါတယ္ေလ
"Yifan မင္းငါမွာတာလံုးဝ မေမ့နဲ႕ေနာ္ "
စိတ္ပူလို႕သာသတိေပးတာပါ ဒီေကာင္က အလိုက္ေတာ့သိပါတယ္
" ေအး မင္းညီစိတ္မမွန္တဲ႕ေကာင္ေလးမလား ?? ငါသည္းခံပါ့မယ္ကြာ အလြန္ဆံုး သူငါ့ကိုလုပ္မွသတ္ရံုေပါ့ ဟားးဟားး "
" ေဟ့ေကာင္ မ်က္ႏွာမေျပာင္နဲ႕ ေခၚခ်င္လြန္းလို႔ေခၚလာတာ မင္းကိုစိတ္ခ်တာမဟုတ္ဘူး"
တကယ္စိတ္မခ်ဘူး Yifan ငါေခၚလာေပမယ့္ မွားသြားမွာလည္းေျကာက္မိတယ္
မင္းငါ့ကိုမခင္ေတာ့မွာေတာ့ ငါေျကာက္တယ္Yifan
အိမ္အေပၚထပ္ဆီေမာ့ျကည့္ရင္းစိတ္ထဲကတိုင္တည္မိတယ္
" ငါမင္းအလိုက်ေနလာခဲ႕တာLuhan…… ေက်းဇူးျပဳျပီးဒီတခါခြင့္ျပဳပါ ငါ့ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းကို မင္းဒုကၡမေပးဖို႕ေမ်ွာ္လင့္တယ္"
ထိုစဥ္အိမ္အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္မွာျဖတ္ကနဲလႈပ္ရွားသြားတဲ႕အရိပ္ေလးတစ္ခု
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းျမင္ရတဲ႕ျမင္ကြင္းကသိပ္ေတာ့ျကည့္မေကာင္းလွ
ထုပ္တန္းေပၚက "YOU ARE NOT WELCOME!!"
ဆိုတဲ႕ေဆးနီေတြနဲ႕စာသားရယ္
"GET OUT" ဆိုတဲ႕ နံရံအျပည့္ စာလံုးေတြရယ္
"Yi yifan ငါ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ညီေလး"
" Haha ကိစၥမရွိဘူး Daddyက စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ကြ ဒါမ်ိဳးေတြျမင္ဖူးတယ္ ေျပာလို႔ရမလား မင္းညီကိုငါကုလို႕ရ ရင္ေတာင္ရမွာ"
စေနာက္ႏိုင္ေသးတဲ႕Yifanေျကာင့္စိတ္သက္သာရာရေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး Yifan
မင္းသူ႕ကိုမကုႏိုင္ဘူး
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူဟာ ငါ့ညီမဟုတ္သလို စိတ္ေဝဒနာသည္လည္းမဟုတ္တဲ႕ ငါ့မိသားစုကေက်းဇူးေျကြးကိုအစဥ္အဆက္ဆပ္လာရတဲ႕သူမို႔လို႔ပဲ
"Wow!! ဒါငါ့အခန္းလား?? သားေလးက လိမၼာလိုက္တာ အခန္းကရွယ္ပဲ အမ္!!!"
ေသခ်ာျပင္ဆင္တဲ႕အခန္းကို Yifanသေဘာက်ေနလို႕ဝမ္းသာေပမယ့္အိပ္ယာခင္းျဖဴျဖဴေပၚမွာ ျကြက္ေသေတြ……
Luhanေရ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သူ႕ကိုခ်မ္းသာေပးပါ
" ကဲကဲသားေလး Daddyကိုယ့္ဘာကိုရွင္းလိုက္မယ္ နားေတာ့ သားေလးအိမ္က Daddyအိမ္ပဲမဟုတ္လား"
"ေဟ့ေကာင္ Wuyifan ရိုေသစမ္း ငါကအိမ္ရွင္ ေကာက္ရိုက္လိုက္လို႔ ကဲနားနား ငါသြားမယ္ ျကည့္ရွင္းလိုက္အဲ႕ဒါေတြ"
Yifanကိုဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပရင္း ရင္းႏွီးေနတဲ႔အခန္းတစ္ခုဆီေျပးဝင္လာခဲ႕တယ္
အခန္းအလည္မွာေထာင္ထားတဲ႔ က်ြန္ေတာ္တို႕အိမ္ရဲ႕ပံုစံတူပန္းခ်ီကားထဲမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျကြက္ေသေတြကိုကိုင္ျပီးအျပစ္ကင္းတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႕ရယ္ေမာေနတယ္
တစ္ခုခုကိုေက်နပ္ေနသလိုလို
"Luhan!! ငါ့ကိုသနားပါလားကြာ ငါ့ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းပါ မင္းဧည့္သည္ေတြကိုမုန္းတာကိုငါသိေပမယ့္ သူ႕ကို ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ ငါပထမဆံုးအေနနဲ႕ေတာင္းဆိုတာပါLuhan!"
ေျပာျပီး ထြက္သြားတဲ႕Baekhyunရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ေနတဲ႕ပန္းခ်ီကားထဲကေကာင္ေလးရုပ္ပံုမွာ ခုနကအျပံဳးေလးေပ်ာက္ဆံုးလို႔………
"မရဘူး Baekhyun ငါမင္းကိုအားနာေပမယ့္ မင္းေခၚလာတာသူျဖစ္ေနလို႕ကို ငါမရပ္တန္႕ႏိုင္တာ ငါအဆံုးသတ္ခ်င္ျပီBaekhyun သူ႕လက္နဲ႕ပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္တာBaekhyun"
***********-------*************
ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြါျခင္းတိုင္းဟာ အဆံုးသတ္မဟုတ္ဘူး ……
သံသရာဟာလည္ေနသ၍ တခ်ိန္ခ်ိိန္က်ရင္ ဒီေနရာမွာငါတို႕ျပန္ဆံုျကအုန္းမွာပဲ Yifan
အဲ႕ဒီအခ်ိန္က်ရင္ မင္းလက္နဲ႕ငါ့ကိုအဆံုးသတ္ပါ
ဒါမဟုတ္ ငါ့လက္ထဲမွာမင္းဇာတ္သိမ္းရမွာပဲ
ဒါငါတို႕ကံျကမၼာပဲYifan…
ဘယ္ေသာအခါမွ ငါ့လက္နဲ႕မင္းကိုအဆံုးမသတ္ဘူး
ေရြးစရာရွိအုန္းမွာပါ Luhan…
ငါရယ္မင္းရယ္ အတူရွိႏိုင္မယ့္လမ္းကရွိက္ုိရွိတယ္
အဲ႕ဒီလမ္းကိုရွာမေတြ႕ခင္အထိ ငါကပဲ မင္းလက္နဲ႕ အေသခံမယ္ Luhan
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကအဆံုးသတ္မွမဟုတ္တာ
ငါတို႕ျပန္ေတြ႕ျကအုန္းမွာပါ…
္
