Mahidevran: Manisa Sarayı'nda ki mutlu günlerimiz gibi. Mustafa'm size sarılmış uyuyor. Güvenli kucağınızda mutluluk bir sağanak gibi yağardı. Bu saraydaysa keder yağıyor üzerimize. Ben bu keder sağanağı altında yapayalnız korkuyorum. Diz çöker. İstikbalimizi göremiyorum,bu keder beni kör etti. Sizden çaresizce benden esirgediğiniz şefkati dileniyorum. İşlediğim kusur için sizden binlerce kez özür dilerim. Yüce affınıza sığınıyorum.
Kanuni: Kusur elbet insana mahsustur. Lakin sen beni hiçe saydın. Benim tercihlerimi hiçe saydın. Soframa zehir soktun. Sen bizim aramızdaki hürmeti zehirledin Mahidevran.
