Loosing myself trying to impress you H.S.

Chapter 6

  Ο Καθηγητης μπαινει μεσα και ειναι ετοιμος να ξεκινησει το μαθημα, οταν ξαφνικα ανοιγει η πορτα και μπαινει μεσα καποιος που δεν περιμενα να δω......  

Ειναι αυτος αυτος που επεσα πανω του στο εμπορικο κεντρο.

-Λοιπον παιδια θα ηθελα να σας παρουσιασω τον καινουργιο μαθητη του σχολειου μας τον Luke. O Luke εχει παρει μετεγγραφει απο το κολεγιο του Brighton στο σχολειο μας. Luke καθησε καπου.

Σε παρακαλω μην κατσει διπλα μου μην κατσει διπλα μου....

-Μπορω να καθησω.

-Ναι φυσικα. του απανταω με τρεμαμενη φωνη μαλλον δεν με αναγνωρησε.

-Ειμαι ο Luke.

-Claire χαρηκα.

-Περιμενε καπου σε εχω ξαναδει...εσυ δεν εισαι η κοπελα που επεσε πανω μου στο εμπορικο?

-Ναι εγω ειμαι... συγνωμη για τοτε.

-Δεν πειραζει.....εχω ομως την αισθηση οτι απο καπου αλλου γνωριζομαστε και εκεινη την ημερα που επεσες πανω μου κατι μου θυμιζες

-Και εμενα τ......ςςςςς καντε λιγο ησυχια προσπαθουμε να παρακολουθησουμε καποιοι εδω μεσα μας φωναζει ο Harry.

-Συγνωμη....απανταει ο Luke.

Εχω εκνευριστει πολυ αυτη τη στιγμη με το Harry θελω να του φωναξω και να τον βρισω γιατι ξεκαθαρα δεν παρακολουθει το μαθημα απλως το κανει για να μου σπασει τα νευρα και εκανε και τον Luke να αισθανθει ασχημα.

Harry's pov

Δεν ξερω τι με επιασε η αληθεια ειναι πως δεν με ενοχλουσαν γιατι μιλουσαν πολυ σιγα απλα δεν ξερω εκνευριστικα γιατι μολις ηρθε και αμεσως εκατσε διπλα στη Claire και ξεκινησε να της μιλαει....αλλα εμενα τι με νοιαζει για την Claire...ή μηπως με νοιαζει....Οχι δεν με νοιαζει απλως με ενοχλουσαν εχω και τη Madison που μου εχει γινει κολιτσιδα....

                                              

                                                  ..................................................................................

Το κουδουνι εχει χτυπησει και ψαχνω να βρω την Jade μου ειχε πει οτι θα ειναι στην καφετερεια του σχολειου αλλα δεν την βρισκω.....Claire ακουω το ονομα γυριζω και βλεπω τον Luke.

-Hey προσπαθουσα να σε βρω.

-Εμενα???

-Ναι

-Γιατι?

-Τι γιατι αφησαμε μια συζητηση στη μεση.

-Αααα ναι...ελα να καθησουμε.

-Εμεινες ποτε σου στο Brighton???

-Οχι εμενα απο παντα στο Λονδινο ενα μερος ομως που επισκεπτομουν σχεδον καθε καλοκαιρι μεχρι τα 15 μου ηταν το Southampton οπου ειχε εξωχικο ο θειος μου και καναμε δικοπες με τα ξαδερφια μου.

-Σοβαρα??? Και εγω πηγα για 1 καλοκαιρι εκει στα 14 μου νομιζω και γνωρισα καποια παιδια συγκεκριμενα με εναν καναμε πολυ παρεα τον ελεγαν Tod.

-Tod??? Ετσι λενε τον ξαδερφο μου....

-Δεν το πιστευω τωρα θυμηθηκα ειχαμε γνωριστει ενα βραδυ στην παραλια που ειχαμε μαζευτει ολοι μαζι αναψαμε φωτια και τραγουδουσαμε....ησουν καπως ντροπαλη επειδη μολις μας ειχε γνωρισει και σου μιλησα για να αισθανθεις πιο ανετα, αυτο που θυμαμαι χαρακτηριστικα ειναι οτι σου ελεγα οτι εχεις τα πιο ομορφα ματια που εχω δει ποτε, τοτε ομως φορουσες γυαλια και τα ματια σου φαινοταν πιο μεγαλα... Οταν επεσες πανω μου και με κοιταξες με αυτα τα ματια ημουν σιγουρος οτι καπου τα εχω ξαναδει, βεβαια τωρα εχεις αλλαξει πολυ απο οταν σε γνωρισα γι'αυτο δεν σε καταλαβα. 

-Ναι το θυμαμαι.....δεν το πιστευω.

-Αληθεια που πηγαν τα γυαλια σου.

-Εεεμ φοραω φακους επαφης πλεον.

-Το ξερεις οτι εισαι πανεμορφη και τα μαλλια σου πανε πολυ ετσι. Μου λεει και μου χαιδευει τα μαλλια.

-Ε-ευχαριστω πολυ....Του λεω με τρεμαμενη φωνη.

Ξαφνικα ο Luke αρχιζει να σκυβει προς το μερος μου οταν ακουμε καποιον να χειροκροτα.....