Doktor'um

Yeni Hasta

Her sabah olduğu gibi yine geç uyanmıştım. Bu hafta özellikle kendimi çok yorgun hissediyordum. Kasıtlı yapmış gibi bu hafta her gün yeni hasta geliyordu.

Ben Ada Solmaz. Psikiyatrım. Şimdi de arabama atlamış hastaneye doğru ilerliyordum. Hareketli bir müzik açmıştım ama o kadar uykum vardı ki sanki o müzik bile beni uyutabilirmiş gibi geliyordu. O sırada telefonum çaldı.

-Evet Mert, dedim hafif sert bir sesle. Mert benim yanımda çalışan stajyer öğrenciydi.

-Günaydın Ada abla, dedi imalı bir sesle.

-Ah kusura bakma yine çok uykum var dedim yakınırcasına.

-Tahmin ettim şuan sana da kahve alıyorum merak etme.

-Sağol dedim gülerek.

-Umut abla çabuk gelmen gerektiğini söylüyor. Yeni bir hasta geliyormuş ve onu sana verecekmiş.

-Ben bu hafta yeni bir hasta aldım zaten, dedim karşı çıkarak. Mert benim söylediklerimi Umut'a iletmişti ve ben arkadan Umut'un cırlayan sesini duydum.

-Umut abla da diyor ki ben 3 tane yeni hasta aldım daha fazla alamam.

-Tamam zaten 2 yeni taburcum var benim. Şuan hastaneye girdim geliyorum kahvemi hazırla, dedim.

Yukarı çıktığım gibi önlüğümü üzerime geçirdim ve hastalarımı kontrol etmek için odalarına gittim. Taburcu olacak hastalarımdan bir tanesi kitap okuyordu. Gülümseyerek baktım ve biraz sohbet edip yanından çıktım. Buraya geliği zaman kötü durumdaydı saçlarının çoğunu yolmuş kafasında çok az saçı vardı. Şuan gerçekten iyi durumdaydı. Birkaç test yapıp çıkartacaktım. Daha sonra diğer hastamın yanına gittim. oda müzik dinleyip dans ediyordu. Bunu sabah sporu olarak sayıyordu. Benimde kolumdan tutup dans etmişti. Ah bu adam deliydi ama önceden şuan iyileşmişti. Peki iğrenç espriydi kabul ediyorum. Diğer daha iyileşemeyen hastalarımın yanına gitmeden önce Mert ve Umut'un yanına gittim.

-Uykum var diyordun, dedi Mert.

-Senin şu çılgın hasta yine dans etti seninle değil mi? dedi gülerek Umut.

-Evet insanı kendine getiriyor çok enerjik tavsiye ederim, dedim gülerek.

-Bakalım yeni hastan nasıl, dedi Mert.

-Neden? dedim kaşlarımı çatarak.

-Biraz deliymiş, dedi Umut.

-Biraz deliyse iyi çünkü buraya gelenler baya deli oluyor dedim ve kendimi tutamayıp kahkaha attım.

-Ada, dedi göz devirerek Umut.

-Tamam kusura bakma söyle hadi, dedim koluna girerek bir yandan kahvemi içiyordum.

-Baya zorluymuş inatçıymış. Ne yaşadığını kimse bilmiyor, dedi Umut. Kaşlarımı çatıp ciddileştim.

-Ailesi? Onlar nerede?

-Onlar getirecek zaten, dedi Umut.

-Sanırım geldiler, dedi Mert. Gözüyle camdan aşağısını gösterdi. Bir ambulans ve araba gelmişti.

hemen aşağı indik. Açıkçası kriz geçiren ve onu sakinleştirmeye çalışan görevliler göreceğimi hayal etmiştim. Ama benim karşımda benden daha sakin bir erkek vardı. Arabadan ailesi olduğunu düşündüğüm kadın ve adam indi. Birde başka bir erkek vardı.

-Hangi oda, dedi çocuğun kolundaki görevlilerden birisi.

-Benim odamın çaprazındaki oda, dedim. Mert ve Umut da oldukça şaşkın gözüküyordu. Pek rastladığımız bir şey değildi.

-Oğlunuz mu? dedim kadına dönerek.

-Evet, dedi oda.

-Sakinleştirici mi yaptılar?

-Hayır hiçbir şey yapılmadı, dediğinde gerçekten şaşırmıştım. Genelde böyle hastalar psikoloğa giderdi.

-Buyurun odama geçelim, dedim.

-Neyi var acaba, dedi Mert.

-Ya bende mi gelsem sizinle dedi Umut meraklı bir şekilde.

-Git kendi hastalarınla ilgilen sen,dedim.

Mert ile birlikte odama girdik. Geçip sandalyeme oturduğumda anne ve babasının tedirgin bakışlarını gördüm. O sırada Mert dosyasını getirmişti. 

-Evet hastamızın adı Emre Altan. x psikoloğunun raporu var. Travma olduğunu düşünüyor, dedim. Başımı kaldırıp sorarcasına ailesine baktım.

-Evet, diye onayladı genç erkek.

-Peki o zaman rica etsem kendinizi tanıtabilir misiniz? dedim hepsinin gözüne bakarak. Annesi, babası ve abisi olduğunu öğrendim gelenlerin.

Yaklaşık bir saat Emre'nin hakkında konuştuk. yaz tatilinde her zaman gittikleri yazlığa gitmişler. Gece Emre ve abisi bara gidecekmiş. Abisi Emre'yi sahile bırakmış kendisi bara geçmiş. Emre o gece kız arkadaşı ile buluşacakmış ama birkaç gün sonra kapının önünde titreyerek bulmuşlar.

-O birkaç gün hiç haber alamadınız mı Emre'den dedim.

-Hayır, dedi babası.

-Kız arkadaşından? dedi Mert. Beklemediğim için birden ona döndüm.

-Pardon, dedi.

-Yok hayır sor, dedim tebessümle.

-Kız arkadaşı sahilde sesler duymuş korkup bara gelmiş orada karşılaştık.

-Nasıl sesler bir önceki doktor onunla konuştu mu bilgiler aldı mı?

-Bir kez geldi bir daha gelmedi konusmak için , dedi abisi.

-Nasıl? dedim bu şaşkınlıkla verilmiş bir tepkiydi. Söz konusu erkek arkadaşıydı.

-doktor hanım o kız oğlumdan ayrıldı. Emre geceleri kriz geçiriyor bazen , o kızda gördü bunu gitti, dedi annesi.

-Anlıyorum, dedim. Durumu hakkında biraz daha bilgi aldıktan sonra ailesini hastaneden gönderdim ve Mert ile Emre'nin odasına geçtik.