Ben Babamın Fahişesiyim 1

Ben Babamın Faişesiyim 2

  Bu geceden sonra onca zulüm ile devam eden hayatımın çizgisini kendim belirleyecektim. Gecekondu evimizin iki odasından birinde kardeşim yatıyor. Salonda annem ve babam birlikte, abim diğer odada yatıyordu. Ben ise herkesten uzak kiler dediğimiz evin kapısının hemen girişinde küçük yerde bir minder, bir yastık ve üstüme örttüğüm çul ile uyuyordum. Babam on bir yaşımdan sonra beni kardeşimin yanında yatmama izin vermemişti. Zaten ne olduysa o bez bebekleri oynadığım o yaşımda başlamıştı. Tüm kabuslar, gece korkuları, derme çatma kapının gıcırtı sesi beni hep korkuturdu.
Ne gözlerimin zeytin karası rengi, ne de belime kadar uzanan tek örgü saçlarım beni mutlu etmiyordu. Bilmem ne zamandan bu yana aynaya kendi yüzüme bile bakmaya korkmuştum. Bu gece herkes uyuduğundan bu evden kaçıp gidecektim. Peki başıboş köpeklerin havlamaların da, hangi gecenin karalığında nasıl bir aydınlığa gidecektim. Hiçbir şey bilmeyen bir genç kız tek başına nereye gidebilirdi?
Burası benim evimdi, çocukluğum, kardeşim, gülmeyi unuttuğum günlerimin, sayısız kabusların ve hatta acılarımın derme çatma kulübesi.
Korku, telaş, yakalanma hissi ile kilerin kapısını usulca açıp karanlıkta her gece yanıma gelip bana istemediğim şeyleri yapan o ayak sesini kontrol ettim. Odaların kapıları kapalı, iki adım ötede ki evin dış kapısına çok yakındım. Ya sonra?
Usulca evin kapısını açıp, onun gıcırtısının herkesi uyandırmaması için özenerek açmıştım. Evin bahçesine çıktığımı anladığımda ayakkabılarımı karanlıkta bulup, aceleyle giymiştim. Koşar adımlarla bahçe kapısından çıkıp teneke evlerin arasından ilçenin ana caddesine köpek havlamaları eşliğinde çıkmıştım. Korkuyordum, ağlıyor, hatta korkularından kaçan minik bir serçe gibi kalbim çarpıyordu.
Bir karaltının çarşıdan yürüyerek geldiğini gördüğümde daha da korkmuştum. Caddenin kenarında bulunan dut ağacının dibine sinip, gelen her kim ise onun gitmesini bekleyecektim.
İyi ama bu gelen adamın yüzü, yürüyüşü, elinde ki uzun tesbihi, başında ki sarığı ile bu adam mahalle camisinin imamıydı.
Ona sığınmalıydım, evet ona her şeyi anlatmalıydım.
Ne bilebilirdim ki hocanın beni iyice dinledikten sonra "Seni saklayacağım" diyerek kendi ahırına günlerce kapatıp.........