Vazgeç diye diye bağlandı gönlüm sana ...
Ben vazgeçtikçe o sımsıkı sarıldı sana . Belkide huzur bulduğu tek yer senin yanındı . Herşeyi unutturan gözlerine baktığımda gördüğüm şeydi. Kendimde cevapsız bıraktığım o kadar çok soru var ki şimdi. Beni o kadar ters köşeye düşürüyorsun ki . Tam vazgeçtim bitti artık diyorum sonra senin resmini görüyorum yazdığın bir yazıyı görüyorum hoop dönüyorum en başa. Vazgeçememişim hala seviyorum. Seni düşününce hala kalbim çok hızlı atıp hala beni nefessiz bırakıyor. Şimdi ne mi yapıcam tabiki içime atıp yazıcam . Sana gelmekten korkuyorum. Şuan istediğimde sesini duyabiliyorken birgün sesini hiç duyamamaktan korkuyorum . Seni daha fazla kırıp kendimden iyice soğutmaktan korkuyorum. Canını daha çok yakmaktan korkuyorum. Evet şuan tamamen korkularımla yaşıyorum. Tabi buna yaşamak denirse her geçen gün hislerim yok oluyor. Artık acıyıda sevincide mutluluğuda hissedemiyorum. Eskiden beni mutlu eden şeyler beni mutlu etmiyor.
3 yıl öncesini hala hatırlıyorken ilk tanıştığımız günü en mutlu günlerimizi o kadar iyi hatırlarken şimdi böyle olmamız çok saçma çok çok ...
