7 Bölüm

55 13 9
                                    

En iyisi herzaman,uyumaktır
-Afra Arınç

Odama geçip akşam için dolabıma bakmaya başladım ama aklımda o kadar çok şey var ki odaklanamıyor ve sanırım tüm bunlar Can'la konuşmadan geçmeyecek telefonumu alıp aradım,yakındaki parkta buluşacaktık odamdan çıkıp Mirayada olayı anlattım doğal olarak şaşırdı,yalnız gitmeme izin vermeyerek benimle birlikte geldi

"İnanmıyorum ona ya nasıl böyle bir aptallık yapar,seninde korumaman gerekiyordu Afra" dediğinde oflayarak yola odaklandım hata yaptığımı biliyorum zaten ama yapamadım işte ne olursa olsun uzun zamandır arkadaşım..bir anda defol git yalancısın demem gerekiyordu ama diyemedim,Alazın yüz ifadesi aklıma geldikçe daha çok pişman oluyorum fakat artık değişemem bu durumu bir kere onunla öyle konuştum şimdi gidip te..başımı iki yana sallayarak düşüncelerimi bir kenara bıraktım parka gelmiştik Can oturduğu banktan kalkarak yanımıza geldi

"Anlaya bilmene sevindim Afra,tek istediğim sizi onlardan korumak daha yeni tanıyorsunuz ama onl-"

"Korumak? Ne zamandır yalan söyleyerek koruyorsun? Sana öyle birşey söylemedim ki ben" sinirlendiğimde cümle kurmakta bile zorluk çekiyorum Mira anlamıştı bile bu yüzden ben daha fazla konuşmadan o devam etti

"Emin ol korumana ihtiyacımız yok heleki işleri batıracaksan hiç yok,bir süre uzak dursan iyi olacak"

"Özür dilerim" dediğinde çoktan diğer yöne dönmüştük,gözlerimin dolmasına aldırmadan telefonumu çıkardım Alazı aramak istiyorum ama söyleyecek bir şeyim yok bu durumu açıklamak zor..

"Afra" diyen Miraya döndüm, karşıdan gelen Alazı işaret ediyordu işte bendekide böyle bir şans,aramaya çekinirim karşıma çıkar tamam önünden sakince geçip gidelim

"Alaz,Afrada seninle konuşmak istiyordu hadi siz konuşun benim işim var,evde görüşürüz" dedi ve cevap beklemeden hızlı adımlarla uzaklaştı,ah Mira! Umarım yine iyi birşey yapmışsındır,konuşmadan yürüyorduk bu yol sahile çıkıyor ya birde dönüşü var ben dönsem mi evet evet en iyisi

"Dün konuşmak ister gibi değildin" ya 10 saniye daha sussan gidiyordum işte ne gerek vardı,oldu mu yani şimdi

"Sinirlenince kendini kontrol ede biliyor musun? Bende edemedim işte..üzgünüm"

"Söz konusu sensen ede bilirim"büyük bir ciddiyetle söylediği bu cümleye karşı gülümsememe engel olamadım

"Söz konusu bensem,yaptığımın ne kadar kötü olduğunu biliyorum ama bu seferlik yok sayar mısın?"

"Deneriz birlikte, bakalım olacak mı" pardon konumuz hala o konuşmamı? Çünkü şuan başka birşeyi kas etmiş gibi geldi,neyse önemli olan şuanlık durumu düzeltmiş olmamız teşekkür ederim Mira! Sonrasında konuşmadan birlikte eve kadar yürüdük asansör dolu olduğu için koşarak merdivenleri çıkıp zile birkaç kez bastım açmasıyla birlikte boynuna atladım

"Yine yaptım değil mi? Yine muhteşemim" dediğinde ikimizde kahkaha atarak içeri geçtik salonda açık bıraktığı bilgisayarı kapatırken bana da pizza sipariş vermemi söyledi mutfağa geçerek su içtikten sonra dediğini yaptım,birlikte önce benim sonra onun odasına geçerek akşam için giyeceklerimizi netleştirdik bu arada yine hediye işini de hall etmişti iki kolye almış tabi benim paramdanda almış şu dönem fedakar arkadaş olamıyoruz.

Pizza gelince ne var yani 10 dakika içinde bitirmişsek,ne alaka obur falan ayıp,telefonum çalınca arayan Alazdı ne oldu acaba

"Sormayı unuttum,neden okulda değildin-değildiniz?"

KarmAşıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin