'บางครั้งผมก็คิดนะ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
ผมจะยังอยากยืนอยู่จุดๆนี้มั้ย..
จริงๆแล้วผมอยากให้ทุกคนมองมาที่ผม
รึไม่อยากให้ใครรู้จักผมกันแน่นะ'
-ทากะ
กลุ่มควันสีเทาที่พวยพุ่งออกมาจากเรียวปากสวยกำลังลอยขึ้นไปในอากาศราวกับจะกลายเป็นเนื้อเดียวกับก้อนเมฆ
มือเล็กที่ยกขึ้นมาหมายจะไขว้คว้าเจ้าก้อนสีขาวๆที่ลอยอยู่อย่างอิสระบนท้องฟ้า
"เป็นก้อนเมฆนี่ดีจังเลยนะ.."
เนิ่นนานที่เขายังคงเงยหน้ามองก้อนเมฆเหล่านั้น
"ทากะ หมดเวลาพักแล้ว"
คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะใช้เท้าขยี่ก้นบุหรี่ที่ถูกทิ้งลงพื้น
ทุกคนในวงต่างรู้ดีว่าช่วงนี้ทากะดูแปลกๆไป แต่ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามมันต้องเกี่ยวข้องกับโทรุแน่ๆ
โทโมยะที่ออกมาตามทากะกำลังมองตามแผ่นหลังที่ดูหนักอึ้งของคนตัวเล็ก ทากะมักแบกรับอะไรมากมายไว้คนเดียวเสมอ เขาเองต่อให้คบกันมานานก็ใช่ว่าทากะจะยอมเอาเรื่องของตัวเองมาพูด
การซ้อมก่อนเริ่มทัวร์อเมริกาจบลงด้วยดี จนกระทั่งถึงตอนแยกย้าย
"เนื้ออออ ไปกินเนื้อย่างกัน"
โทโมยะที่ออกท่าทางเหมือนเด็กน้อยเรียกรอยยิ้มได้จากทุกคน
"มีร้านเปิดใหม่แถวคอนโดฉัน เด็ดอยู่นะ"
"คอนโตเรียวตะไกลจะตาย"
ทากะบ่นฟอดแฟด เอาจริงๆเขาบ่นกับทุกอย่างนั่นแหละ
"เดี๋ยวฉันไปส่งทากะเอง"
เสียงของลีดเดอร์ที่ฟังยังไงก็ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นประโยคคำสั่งชัดๆ
ทุกคนรู้ดีว่าหมายความว่ายังไงจึงไม่มีใครพูดต่อ
ปาร์ตี้เนื้อย่างจบลงด้วยการที่เรียวตะเมาเละ ทุกคนจึงแยกย้าย โทโมยะอาสาแบกคนตัวโตไปส่งที่ห้องพักเองโทรุจึงหายห่วง
