Invisible - Harry Potter/Niall Horan Fanfictie

Chapter 1 - Rose

'Pull me closer, kiss me faster..'  De muziek galmde door mijn hooft terwijl ik rustig naar buiten liep. Ik had de muziek misschien iets te hard staan, maar dat boeide me niet. In tegenstelling tot de meeste mensen hier, gebruikte ik wel Dreuzel spullen. Ik betoverde ze alleen een beetje. Deze mp3 had ik bijvoordbeeld zo betoverd dat de batterijen langer meegingen. 'Hoi Rose!' Ik keek naast me, er stond een meisje met geel haar, en grijze ogen. Ik deed mijn oortjes uit zodat ik haar beter zou kunnen horen, en stopte ze in mijn zak. 'Hoi! Weer je haar veranderd, zie ik?' Vroeg ik aan mijn beste vriendin. 'Ja. Is het wat? Ik bedoel..' Zei ze terwijl ze aan haar haar friemelde. 'Geen zorgen! Het staat je fantastisch. Zelf het lelijkste roze zou je staan!' Ze concentreerde zich even, en even later was haar haar het lelijke roze wat we laatst gezien hadden in een Dreuzel winkel. 'Zie je nou! Zelf die kleur staat je!' En dat was niet gelogen. Omdat ze een Transformagiër was, pastte de rest van haar gezicht zich automatisch aan als ze iets veranderde. Ze is een van de laatste een Transformagiër en daardoor was ze populair. Ze liet alleen bijna niemand "binnen" - Behalve mij en Ceveline. Daarom ben ik ook redelijk popuair.

'H-hoi ik moest je deze brief geven van professer Staalhout geven.' Een schattige eerstejaars van Ravenclaw stond naast me. Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik ooit zo klein ben geweest. Maar goed - ze gaf de dus het briefje. 'Oke liefje. Bedankt!' Zei ik met een lieve stem - te lief. Eerstejaars foppen. Altijd grappig. Toen ze weg wou lopen, riep ik haar. 'Meisje! Wacht even - Ik moet je nog wat zeggen!' Lune wist nu wat ze moest doen. 'Altijd oppassen voor monsters!' Ergens midden in die zin begon Lune te veranderen. Ze had nu pikzwart haar, witte irissen, met daarom heen zwarte make-up, een lijkwitte huid en zwarte lippen. Ze was aanstaanjagend mooi. De eerstejaars keek Lune eerst even ongelovig aan, en liep toen snel weg. Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Normaal gaan ze gillend weg.' 'Inderdaad. Maar even serieus - Wat heb je nu weet gedaan?' 'Ik weet het niet. Het enige wat ik deze week heb gedaan is eerstejaars bang maken.' En in de gang van de westzijde een vuurwerk show geven.

'Zeg, moeten we niet eens huiswerk gaan maken?' Vraagt Ceveline, die even later bij ons is komen lopen. 'Neuh. Geen zin. Zullen we Foppe overhalen om de hele dag achter Ellen de Ellendige aan te gaan en de wafel song te zingen?' Ellen de Ellendige is een Slytherin die bij mij op de kamer ligt. Het enige waar haar leven uit bestaat is jammeren met Jammerende Jenny en bij de lessen opletten. Zelfs bij Dreuzelkunde. Ongeloofelijk. En ze is irritant. 'Is goed. Maar we zorgen wel voor een goede dekking, want ik heb geen zin in een herhaling van vorige week.' Ik snap Lune wel, want het was niet zo'n pretje om de prijzenkamer schoon te maken met Dreuzel poetsdingen. We waren pas om 2 uur 's nachts klaar. En 's morgens vroeg, jammerde Ellen me wakker.

'FOPPE!' Foppe, die aan het einde van de gang zweeft, draait zich om en grijnst wanneer hij ons ziet. Geloof het of niet, maar ik mag die geest. 'Goedemiddag dames. Wat kan ik voor jullie doen?' 'We willen wraak op Ellen de Ellendige. Wil jij de hele dag achter haar aan zweven en de wafel song zingen?' Foppe saluteerde en zweefde weg, waarschijnlijk naar Ellen. 'Die zit.'

-

'Maar serieus - voor een eerstejaars was ze dapper.' Ik en Lune leggen Ceveline in geuren en kleuren uit hoe het ging met de eersteaar die niet gilde. Een hele prestatie , om niet te gillen terwijl je een eerstejaars en een Ravenclaw bent. Zelfs de Gryff's gillen. Ik ben best wel nieuwschierig naar haar. Maar ik ga niet naar haar opzoek ofzo, want ik ben en blijf een Slytherin, en die doen zulke dingen niet. 
'Ik ga naar de common room, Slapen.' Zei ik, terwijl ik richting de kerkers liep.