Evet son ders hoca elimize birer kagit tutusturdu sanirim hafta sonu odevimiz cok ta kisa aslinda bir iki cumle.tam okuyacaktim ki buraya bakin cocuklar diye bir ses geldi.sinif ogretmenim ismail kahraman.gozluklu zayif saclarinin birazi dökülmüş yer yer beyazlari olan suratsız hiç sevmedigim sevemedigim ogretmenim.saclarinin oyle olmasinin sebebini bize yorsada bence vicdaninin acisi vurmus demekten baska bisey soyleyemem.aldigi parayi gectim bizden aldigi tebessumlerin umutlarin hayallerin hic bir zaman hesabini veremeyecek olusunun acisidir.sonra gitti o, yerine asıl öğretmen dediğim insan geldi.bizim sınıf o zamanlar 20 kisiydi ama o bu isi 15 20 senedir yapiyordu.cok ah aldi.goremedik yasattiklarini yasarken ama bi gun karsimiza cikacak helallik icin.neyseki biz onun kadar vicdan yoksulu degiliz...
Veli toplantisi var cocuklar pazartesi gunu kagitlari babalariniz imzalasin.kagit bana bakti ben kagida o an dedim yer yarilsada yerin dibine girsem.zira babama kagidi imzalatamayacak kadar uzaktaydi.yine kostum geldim dedeme canim benim.dukkaninda oturmus beni bekliyor.dedem uzun boylu zayif yesil gozlu kumas pantalon ve gomlek disinda hic bir sey giymeyen tabii onlarinda utulu olmasi sartiyla en zor zamanlarimda yanimda olan insan.simdi her ne kadar uzaklarda olsada...ama biliyo musunuz bazi insanlarin sadece bedenleri ölur ruhlari sevdiklerinin kalbinde sonsuza kadar yasar.benim dedemde oyle bedenini gomduk ama benimle hala yasiyor.toplanti var dedim dedeme gideriz kizim dedi siyah uzatmak icin can attigim ama annemin ilk fitsatta kestirdigi kisa duz saclarimi oksadi.ver bakalim imzalayalim.bunuda boyle atlattik disardaki yoklugu bi sekilde birileri doldurdu icimdeki yoklugu napicam peki.dolmayan gun gun derinlesen ucsuz bucaksiz yoklugu.ve bazen icimdeki hayaller umutlar sevdiklerim bir bir o ucurumdan yuvarlaniyor ve ne yazikki ben buna engel olamiyorum.ey ucsuz bucaksiz bosluk daha neleri alacaksin benden...
