°The Killer Of Love°

Κεφάλαιο 7

Louis' pov

"...και λοιπόν πως είναι αυτή η Lucy." με ρωτάει ο Harry.

Είμαστε σε μια καφετέρια εδώ στο Dunkirk όσο κάνουν διάλειμμα για για την ταινία που παίζει ο φίλος μου.

"Τι λες ρε δεν μου αρέσει καμία Lucy."
"Βλάκα μια ώρα είμαστε εδώ μου μιλάς συνέχεια για αυτήν." λέει χαμογελώντας.

"Πφφφ."

"Λεγε Tomlinson." με παρωτρίνει ο κολλητός μου.

"Άσε χάλια. Χοντρή, άσχημη,με μεγάλα μάτια."

"Ναι εντάξει. Και πώς ήρθε εδώ;"

"Με τον Austin για μια συμφωνία."

"Τον π-"

"Τον Austin." του λέω και νεύει.

Δεν μου αρέσει να μιλάω έτσι στο φίλο μου αλλά δεν μπορώ αυτές τις ερωτήσεις του. Δεν πρόκειται να τον δω ποτέ για πατέρα μου. Δεν είναι παρά μόνο ένα τίποτα για εμένα. Εξάλλου αυτός το επέλεξε 24 χρόνια πριν.

"Έλα ρε συγνώμη."

"Δεν πειράζει Hazz."

"Εεεε" μου λέει και με χτυπάει απαλά στο μπράτσο.

Lucy's pov

Όλο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Τον σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν όσα είχαμε περάσει από τότε που μπλέξαμε με αυτούς. Βασικά με αυτόν...

Η πόρτα διέκοψε τις σκέψεις μου γρήγορα.

"Κύριε Troy;"είπα βλέποντας το αφεντικό μου πίσω από την πόρτα.

"Καλημέρα Lucy. Είσαι έτοιμη γιατί περιμένει το αυτοκίνητο κάτω;"

"Εμμ ναι μισο λεπτό." πήρα το κινητό μου από το κομοδίνο μα πριν φύγω παρατήρησα κάτι.

Η δεύτερη κάρτα βρισκόταν εκεί δίπλα στην άλλη. Τότε είναι που θυμήθηκα. Χτές αφού μιλούσαμε με τον Austin άκουσα πόρτα να κλείνει και για αυτό... έφυγα. Ωωω ναι. Ο Louis είχε πει ότι θα μου επέστρεφε την κάρτα κάποτε. Μπράβο κιόλας. Κύριος.

"Είσαι καλά;" νιώθω την ανάσα του αφεντικού μου πάνω στον λαιμό μου.

"Εμμ ναι ναι. Πάμε." λέω και τον προσπερνάω στιγμιαία φτάνοντας στην πόρτα.

[...]

Εδώ και ώρα κάνουμε βόλτα στην πόλη. Ο γιος του; Άφαντος. Τι στο καλό;

Loui's pov

Είμαστε στο καφέ δίπλα από τα γυρίσματα. Χάνομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από αυτήν. Το μυαλό μου έχει φρακάρει. Ο Harry μιλάει εδώ και αρκετή ώρα μόνος του.