[ Sleep ]

One Night

ณ สวนสาธารณะกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง สายลมโชยอ่อนพัดต้นไม้ใหญ่จนใบไม้พลิ้วไหว แสงแดดอ่อนที่ยังโผล่ไม่พ้นยอดไม้ ทำให้ผืนหญ้ายังดูมืดสลัว เป็นเช้าที่อากาศดีและเงียบสงบที่หาไม่ค่อยได้ในเมืองใหญ่ อาจเป็นเพราะเช้าเกินไป และเช้าเกินกว่าที่ใครจะออกมาวิ่งออกกำลังกาย หากแต่มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่วิ่งด้วยความเร็วที่เร็วกว่าคนปกติทั่วไปหลายเท่า

เสียงหอบหายใจ กล้ามเนื้อหนาแน่นที่สั่นไหวไปตามแรงวิ่งเมื่อเท้ากระทบพื้น ผมสีบลอนด์พลิ้วไสวตามแรงลม สายตาสีฟ้าใสที่จ้องมองไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นเสมอ สตีฟ โรเจอร์ หรือ กัปตันอเมริกา ค่อยๆเบาฝีเท้าเมื่อวิ่งครบสิบรอบตามที่ตั้งใจไว้ หยุดยืนหอบเล็กน้อยก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนม้านั่งใกล้ๆ หลับตาซึบซับบรรยากาศเงียบสงบยามเช้า ก่อนลืมตาขึ้นเห็นตึกระฟ้าที่สูงเด่นอยู่ใจกลางเมืองห่างออกไปไม่ไกลนัก ตึกอุบาทว์ ที่เขาเคยปรามาสไว้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ได้กลายเป็นศูนย์บัญชาการ Avenger ที่เขาต้องอาศัยและทำงานอยู่ทุกวันไปซะแล้ว

หลังจากเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่โลกินำกองทัพชิกทอรี่บุกถล่มนิวยอร์กได้เพียงสองสัปดาห์ เหตุการณ์ต่างๆเหมือนเงียบสงบแต่ก็เป็นเพียงเพราะหน่วยข่าวกรองยังสืบหาข้อมูลที่อยู่ของศัตรูไม่มากพอสำหรับบุกโจมตีเท่านั้น ร่างสูงลุกจากม้านั่งพร้อมที่จะกลับไปเตรียมตั้งรับศึกที่อาจมีเข้ามาได้ทุกเมื่อที่ศูนย์บัญชาการ

แน่นอน ในวันอากาศดีๆอย่างนี้คนอย่าง สตีฟ โรเจอร์มีหรือที่จะขับรถออกมาให้เสียบรรยากาศ เขาวิ่งไป-กลับจากศูนย์บัญชาการมาที่สวนแทบทุกเช้าที่ไม่มีภารกิจให้ออกปฏิบัติการ

ระหว่างทางที่เขาวิ่งกลับ ห่างจากอดีตสตาร์คทาวเวอร์ประมาณสองช่วงตึกมีร้านกาแฟเล็กๆที่เขาวิ่งผ่านประจำแต่วันนี้มีบางอย่างสะดุดตาทำให้เขาต้องวิ่งถอยกลับมาที่หน้าร้านอีกครั้ง