Heartstrings, Heartstings, or Both?

Chapter 1 ; AY TOKWA!

Anong araw na ba ngayon?

Tumingin ako sa kalendaryo. Hmmmm . . . Last day na ng May hahays June na bukas.

Ano bang ginagawa ko dito? Ayun, wala naman masyado. Nakatingin sa mga notebooks ko ngayon pasukan. Hindi ko pa kasi linagyan ng mga labels yun hehehehe.

Kagaya ng relationship namin ni crush huhuhu wala paring label hahaha fota.

Actually, nandito ako sa room kong kulay pink hehe. Ayoko ng idescribe. Laters nalang mga beh kasi lalabas ako eh (Pero mamayang hapon pa talaga. Sorry, tinatamad din ako amp)

So tumayo na ako sa silyang inuupuan ko at lumabas na sa kwarto ko at dumaretso sa hagdan at nakasalubong ko si mama na halatang magsasampay sa mga nilabhan niya.

"Oh, may lakad ka no? Ang aga mong nagising", sabi ni mama na medyo bored. Aba anak ng.

Btw, sinong matinong nagsasampay sa oras na ito? Nakatirik na masyado ang sun like nandoon na siya sa middle ng sky. Luh.

"Well, yes mother! How did you know?", sabay taas kilay kong on fleek (de joke lang ang on fleek kasi hindi naman hahahaha) at saka smile.

"Well, it's already 12 noon na oh. (Tinuro ang wall clock sa may kalapitan namin) For sure sa Mcdo ka na kakain niyan", sambit niya sabay sampay ng mga nilabhan niya.

"Hay naku, mader. Inuunahan mo naman ako. Kita mo ngang pababa na aketch no and look at my face and my outfit? MUKHA BA AKONG MAY LAKAD, ABER?", galit na galit kong sabi.

"Hindi ba pwedeng lumabas ng nakapanty-shorts at nakasando lang?", curious niyang tanong. Hay, naku ma! Baka pwede sa ibang bansa! Pero sa Pilipinas? SUPER DUPER TO HIGHEST LEVEL NO AS IN NO. Aish, napupuno na ako ha! KAY AGA-AGA KIMCHINGNA NAMAN.

"Mader, kung mayganung tao . . . hays please not me. Whatever, diyan ka na nga. Mind your own business baka maano yang linabhan mo eh", sabay dali-daling pababa sa hagdan.

Pagkadating ko sa ibaba. Waw! Thank you mader for the wonderful foods that you've prepared. Kahit na tralala ka minsan but still you're the best.

But, nadatnan ko si Kuya Denver na kumakain. Hay naku, where's the diet that you are saying kuya? Laka-laka-laka.

"Oy Reesiaña, kain ka na. Tabihan mo ako", masiglang sabi niya habang nginunguya ang pandesal na may ham.

"Huh? You sure? Baka ubos na yan ha! Akala ko diet-diet na?", sabay upo sa silya na katabi ni Kuya.

"Whatever, so may lakad ka?", sinasabi niya yan habang multi-tasking na kumakain ng hotdog, fried chicked, tapa, at tocino. KALOKA KA KUYA! WALA ATANG DIET.

"Yep, may bibilhin ako sa NBS", tugon ko naman. Well, bibili nalang kasi ako ng ballpen at papel. May notebook na kasi ako at saka palapit na din ang klase.

"Good-good. Sabay ka na sa akin. Kukunin ko kasi silang Ate Alexa at Kuya Jim mo kasi pupunta kami sa SM. Saktong-saktong, Reese."

"Sige, kuya. Kakain lang ako sandali at maliligo na din ako after", sabi ko naman habang kumukuha ng tocina at dalawang slice bread.

"Geh, akyat muna ako", at ayon nagsprint papuntang hagdan at nawala na parang bula ang fota hahahaha.

Si Kuya Den, mahilig yan sa foods. He's just a year older than me pero . . . classmates kami? Weird right? Not actually. Pero for me, oo. Ang super weird kasin ng school system namin tila super kakaiba sa mga ibang school diyan.

(Reese, sure ka ba?)

Definetly yes. Tanong kayo kung bakit?

(Bakit Reesiaña?)