Biraz Siz'den / Biraz Ben'den

Herkes Ölmeye Devam Edecek

"Elimden bir şey gelmiyor." acısını doğa bilir, işçinin bir işi yapamayışı bilir, en çok benim gibi olanlar bilir. Sanki elimden her şey gidiyor. Sizede böyle olduğu oluyordur. Bazen soğuk bira, bazen güzel kızlar ve bazende güzel hikayeler olmuyor değil. Oluyor... sen gidince herkes sana benziyor. Ama hiç birinde seninle birleşen parmak uçlarımın verdiği his yok.

Sen gidince yokluğunu sakladığım gülüşlerini aklımın her köşesinde düşünüyorum. Her an her dakika film şeriti gibi geçiyor hayallerimden. Bu yokluğunun izi ve hissi sen gibi değil Sevgilim. Bu iz bu his kahrolmama sebep oluyor. Oysa sen; Sonsuzluk adı altında ki mutluluk meleğimdin. Olmadı bu hüzün yüreğime.

Sana neyi anlatayım. Bir sevda, babam kadar canımı yakmaz derdim. Meselâ bir sevda, başka birini sevmeme engel olamaz derdim. Oysa ne de pis yanılmışım. Söyle canım sevgilim; sana daha neyi anlatayım. Şimdi bu yazıyı okuyamayacaksın. Belki de bilerek okumayacaksın. Fakat benim gibi olanlar iç çeke çeke okuyacaklar. İşte bu hikaye "sen yokluğu." diye bilinir.

Kelimeler bazen anlatmak istediğim anlamları taşımıyor. Ya da ben kelimeleri düzgün seçemiyorum. Belki de bu yüzden gidişine anlam veremeyip, bir umut ile bekliyor oluşum bundandır. Ben ölene kadar bu düzlem üzerinde ki umudum ile bekleyeceğim anlaşılan.

Meselâ benim gibi hissedenler ne demek istediğimi tam anlayacak. Kimisi anlamaya çalışacak. Kimisi de sen gibi anlamsız şekilde öylece okuyup geçecek.

Ölüyor harfler, ölüyor cümleler, ölüyor hislerim, ölüyor en masum duygularım.

Sen ve senin gibiler bilmez...
Ben ve benim gibiler yaşamaya umutsuz devam edecek.

Ve sevgilim;
Sen gideceksin,
Herkes ölmeye devam edecek...

#RüzgarÇ.