Hi ako yung kanina! (Princess Annie Collins).. Annie nalang! Uhm.. Simple lang ang buhay ko.. Masaya kahit papano.. Ikukwento ko sa inyo ng very very light ang buhay ko.. Okay game.. 10 years old ako nung lumipat ako ng school.. Kasama ko noon ang kakambal ko (Prince Dane Collins) lagi kaming nag-aaway kasi binebaby ako lagi! Eh konting konti lang naman ang diperensya namen! Inis na inis ako sa kanya lagi! Lumipat kami dahil sa operasyon ni kuya.. After the car accident.. Mas okay daw kasi dito.. May mga kamag-anak din naman kami.. Ngayon lang ako nakapunta dito.. Dito ko nakilala ang isa kong pinsan..couz(Sophie Amber Samonte) magkapatid ang daddy ko at mommy nya, nung una aaminin ko ayoko talaga sa kanya.. Feeling ko kasi ang arte nya tsaka pagirl.. Pero nung malaman ko na mali pala yung first impression ko sa kanya.. For some reasons... Nagkaintindihan naman kami.. At lalo pa kaming naging close nang may naging kapitbahay kami.. (Nathan Drake Salvador) lagi nga naming inaasar yun na bakla.. Haha! Pero nung minsang may nang bully saken, sya yung naging knight in shining armor ko.. Simula nun,naging magbestfriend kami.. Hanggang sa nag junior high school na kami.. Umalis na si Kuya,lumipat ng boy school, sabi kasi ni Daddy.. Dun naman dumating ang kaisaisa naming tunay na kaibigan..(Christine Jyles Smith) ayoko talagang tinatawag akong Princess,pero sya ang bukod tanging nakakatawag sakin ng ganun.. At tinatanong nyo kung bakit sya lang ang kaibigan namen? Yan ay dahil sa napakatino kong bestfriend kong star player na ngayon ng basketball! Sumigaw ba naman ba ng.. "Annie Mahal kita wag ka ng umalis.. Hindi ko kaya!" Sus! Edi yun.. Me against the world/girls sa classroom na ang drama! Heartthrob kasi!! Aist! Magbibiro na nga lang saken pa! Eto namang si couz aba! Yun! Nang-aasar pa! May boyfriend (Kian Carlos Briones) na nga pala toh! Hindi naman yun masyadong nakaapekto samen... Basta masaya si couz.. Boto naman talaga ako dito kay Kian,mabait,gentleman, at pareho naming nakikita yun ni Jyles.. Kaya okay na samen yun..kaso nung minsang nila akong isama sa park.. Nakakahiya!! >\\\< ayoko ng ikwento..
Ang bilis ng panahon.. May mga nagbago.. At may mga nanatili pa din.. Gaya pa rin ng dati.. Pero ang kamay ng orasan ay patuloy sa pag-ikot..
