"Yine kendimi yatağa gömmüş 1000e kadar sayma oyunu oynuyordum.Bu oyunu hiç sevmiyordum ama uyumama yardımcı oluyordu.Çünkü 1000e ulaşmadan uykuya dalıyordum.
Ama bugün hiç uykum yok.
Dört defa 1000e kadar saydım ama hâlâ uyuyamadım.Penceremin önüne geçtim.Dışarıda kara bulutlar ayın önünü kapatıyordu.
Ve işte babam göründü.Yine sarhoş.Babam sarhoş olunca hep annemi dövüyor.İçimden binlerce kez dua ettim babamın eve girmemesi için fakat nalet olsun ki geldi.Kapıyı yumrukluyor:
- Açsana orospu şu kapıyı.
Annem kapıyı açıyor.
Anneme bir tokat vurup:
- Sana kaç kere dedim piçin kızı.
Ben eve gelmeden aç şu kapıyı.
Korkuyorum. Parmaklarımın uçlarıyla kapıya yöneliyorum.
Kapıyı yavaşça açıyorum.
Merdivenlere yöneliyorum.
- Nerde şu piç kızın?
- Ona dokunma bana istediğini yap ama ona dokunma.
Babam kemerini çıkartıyor.
Adımlarımı hızlandırıyorum.
Annemin kesik çığlıkları, kemer sesi hızlanmamı sağlıyor.Ve ses kesildi artık merdivenleri üçer beşer atlıyorum son dört basamağıda zıplayarak geçtim.Babam yere çökmüş anneme bakarak:
- Öl...me.. sakın ...senin yüzünden hapse düşemem.
Koşuyorum mutfağa bıçak aradım ama annem çocuk kilidi koymuş açılmıyordu bir tava aldım ve babamın arkasına geçdim.Ensesine yapıştırıyorum tavayı.Hemen annemin yanına gittim.Sarstım ama ayılmadı.
Dışarı çıktım.Tüm gücümle:
- İmdaaaaaaaaat.....yardım ediiiin...
Komşular balkona çıktı.Ve daha sonra dışarı.Ahmet dayımla ile kuzenim serkan içeri girdiler.
Diğerleride benim yanıma geldiler.
Dayımdan bir çığlık koptu.Ben koşarak içeri girdim.Tabi Diğerleride. Onlar Dayımı tutarken ben telefona koşup polisi aradım:
-Alo.Buyrun 155 polis imdat.Nasıl yardımcı olab-
+Yardım edin.Babam anemi öldürdü.
-Sakin ol küçük hanım yaşın kaç senin
+9
-Şimdi ufaklık yanında bir büyük varsa telefonu ona ver.
Hiç düşünmeden telefonu Yeşim ablaya Verdim.Kısa süre sonra polis ardındanda ambulans geldi.
Annemi ve babamı aldılar.Bende o gecelik yeşim ablalarda kaldım.Bir türlü uyuyamadım.Ve saat daha 02.39 iken bir telefon geldi.Yeşim abla konuştuktan sonra telefon elinden düştü:
- Bak tatlım.Annen.....
Annen bir melek oldu güzelim..
Hıçkırmaya başladı.Ona sarıldım:
-Bunu atlatabiliriz değilmi?
- Evet ....atlatacağız. .. en azından zorundayız...
Bir kaç gün boyunca Yeşim ablalarda kaldım.
Yemek yemiyor annemi özlüyordum.
İçeriden konuşma sesleri geliyordu.
- Ne yani o öldümü? Aslında üzüldüğümü söyleyemem.
Cezasını buldu pislik...
Görüşmek üzere..
Bana döndü.
- Bak tatlım baban....
-Benim babam yok...
- Onu öldürmüşler...
- Ne?
Cezaevindemi?
- Evet ....
-ve artık bende yanında olamıyacağım.
- Neden?
- Bak canım ben garsonum biliyorsun.Kendimi zor geçindiriyorum. Ve artık bana yük olmaya başladın.Bir yurtla anlaştım orada kalacaksın.
Yeşim ablaya güveniyordum. Ama o şimdi beni yüzüstü bırakıp gitti."
"Ne yani şimdi sen kimsesiz misin?"
"Bunu sadece sen biliyorsun.Başka kimseye anlatmadım"
"Neden peki"
