''Nasıl olmuş?''
Lee Minhyuk değilseniz her gün kendinizi sabahın köründe dekorasyon yaparken Yoo Kihyun tarafından ağzınıza bir kaşık sokulmuş halde bulamazsınız.
Ve hayır kesinlikle karşımda bana beklentiyle bakan bir şef varken 'Dünkü daha güzeldi demeyeceğim.'
''Dünkü daha güzeldi.''
Bravo Lee Minhyuk. Yine yaptın.
''Şeytan diyor bas acıyı!''
Sinirle ağzımdaki kaşığı çekip elindeki tabakla hızla merdivenleri çıkarak gözden kayboldu. Elimdeki şarabı yerine bırakıp yukarı kata çıkarak onu takip ettim. Üstündeki şef önlüğünü çıkarırken kapıya yaslanıp onu izledim.
''Bir yere mi gidiyorsun şef?''
''Evet. Dünkü daha güzeldi diyen insanların olmadığı bir cennete.''
Kot ceketini üstüne geçirirken yanımdan geçmesi için yol açtım.
''Cidden, nereye gidiyorsun?''
''3 yıldır ortalıklarda yoktum ve çok şey değişmiş. Biraz gözlem yapmam lazım.''
Masanın üstüne bıraktığı cüzdanını ceketinin cebine koyarken gülümsedim.
''Yani yemek yiyeceksin?''
''Senin tabirinle evet.''
''Bende geliyorum.''
Keyifli bir şekilde kolumu omzuna atıp küçük bedenini çıkışa doğru yönlendirirken sinirle soluyordu.
''Hayır gelmiyorsun.''
''Evet geliyorum.''
Elleriyle yüzünü kapatıp derin nefesler alırken ben hala gülümsüyordum.
''Eğer konuşur ve herhangi bir yorumda bulunursan o sarı saçlarını tek tek yolarım.''
''Tamam, şef!''
