Gymnastics world

2

'Eten!' Mijn moeder roept naar boven, ik zucht. Ik ben net terug van training en heb helemaal geen honger, bovendien mag ik ook niet zoveel eten. Ik loop de trap af richting de keuken en schuif aan. In de pan liggen de meest vettigste gehaktballen die ik ooit heb gezien. Ik wil het eigenlijk niet eten, ik wil mijn buik weg. Iedereen op turnen heeft geen vet buik. Ik wel. Ik zeg tegen mijn moeder dat ik het niet hoef. Ze zegt: 'Waarom niet? Deze vind je juist zo lekker. Ik heb ze speciaal voor jou gebakken.' Ik vertel tegen mijn moeder over de training. 'Hoezo? Je kunt toch gewoon eten? Gewoon iets minder koekjes enzo.' 'Nee ik ben dik!' Roep ik. Ik loop van tafel af, pak Gindy de kat en neem haar mee naar boven. Ik zit op mijn bed en kijk vooruit, ondertussen aai ik de rode haren van Gindy. 'Mag ik binnenkomen?' Mijn vader klopt op de deur. 'Nee, laat me met rust.'

Het is 9 uur 's avonds en ik zit nog steeds boven op mijn bed met Gindy. Morgen moet ik weer trainen. Ik vond het helemaal niet leuk vandaag. Ik moet ook nog huiswerk maken, en leren voor de geschiedenis toets morgen. Ik krijg een whatsappje:

Topsport A1

Janneke: Morgen trainen jullie mee met A2, aangezien de groepen samen wel kunnen omdat ze niet zo groot zijn trainen jullie samen. Wij hebben een feestje omdat we 25 jaar in dienst zijn. We gaan naar Amerika voor een maandje, als het goed gaat trainen jullie altijd mee met A2. De training start morgen om 08:00 tot en met 17:00. 

Annelies: Huh? Maar dan moeten we toch naar school?

Janneke: Ik heb met jullie scholen gebeld, jullie krijgen huiswerk mee en geen toetsen als jullie keurig jullie huiswerk maken kunnen jullie doorgaan met topsport en krijgen jullie nog lesstof binnen.

Indy: Cool, dus we hoeven niet meer naar school?

Janneke: Nee, voorlopig niet nee.

Na het lezen van dit appje ben ik erg verdrietig. Hoe moet dat nu met mijn vriendinnen? Zo lang trainen? Hoe zouden die andere meiden zijn? Er gaan heel veel vragen door mijn hoofd. Ik ren huilend naar beneden en vertel het mijn moeder. 'Wat is er erg aan? Leuk toch lekker lang trainen!' Zegt mijn moeder. 'Ik weet het gewoon niet meer. Ik vond het vandaag helemaal niet leuk. Ik heb daar geen vrienden, alleen op school. Maar die vrienden ga ik nu bijna niet meer zien!' Zeg ik huilend. Mijn moeder zegt: 'Ach, stel je niet aan je kunt niet oordelen na één training. Kijk volgende week maar verder.' Nou fijn, denk ik. Daar kan ik dus niks mee.