Stolen Love

Proloog

Het uitschreeuwen... Dat is het enigste wat ik nu zou willen doen... al de pijn vergeten en.. Er een einde aan maken... Langzaam probeerde ik op te staan maar ik werd direct terug op de grond geduwt.. Ik wou mijn ogen opendoen maar kon het gewoon niet, ik had teveel pijn.. Langzaam werd ik overeind gehaald en hoorde iemand tegen me schreeuwen: " WEES EEN MAN EN DOE JE OGEN OPEN!! "Langzaam deed ik mijn ogen open en zag een jongen met een zwarte broek, een rode muts die hij half op had zodat je zijn haar nog kon zien en een leren jack. Hij vroeg naar mijn naam. Ik wou mijn mond open doen om hem mijn naam te zeggen maar het enigste wat ik uit mijn mond kon krijgen was een hele hoop bloed. Het enigste wat de jongen daarop zei met een gemene toon was: " Gaat het? " Ik wist dat hij een grapje maakte dus ik zei maar niets. De eerste keer dat hij het aan mij vroeg was een paar maanden geleden en toen trapte ik er nog in. Nu trap ik er nooit meer in want ik weet dat ik er dan spijt van zal krijgen. Na even stil te zijn begon hij ineens mega hard te lachen, en iedereen om hem begon mee te lachen. Ik wou het gewoon echt uitschreeuwen, er een eind aan maken, in de ar... Het gelach hield opeens op. Ik hoorde verschillende mensen roepen en weglopen. " RED JEZELF, HIJ IS HIER!! " ik hoorde mensen gillen en schreeuwen voor hulp. Ik wist niet wat er aan de hand was. Ik opende langzaam mijn ogen om te zien wat er aan de hand was, er was niemand te bekennen. Ik probeerde met al mijn kracht om overeind te komen en uiteindelijk slaagde ik erin. Ik begon te stappen maar met veel moeite. Ik was bijna weg uit de straat tot dat ik voetstappen begon te horen. Ze kwamen steeds dichterbij en ik kreeg alsmaar meer en meer schrik. Ik probeerde me te verstoppen in een zijstraatje maar daar had ik al snel spijt van. De straat liep dood. Ik wou nog snel proberen te ontsnappen uit de straat maar het was al te laat. De voetstappen kwamen steeds dichter en dichter EN DICHTER. Ik probeerde me te verstoppen achter een vuilnisbak zodat de man of vrouw me niet zou kunnen zien. Op het laatste moment dacht ik bij mezelf: eigenlijk heeft deze persoon mij gered van die jongen en zijn 'bijhangertjes' misschien heeft deze man of vrouw geen kwade bedoelingen. Net op het moment dat ik dat zei, stopten de voetstappen. Alsof hij of zij mijn gedachten had gehoord, of had ik het nu luidop gezegd?? Ik begon helemaal te stressen en wou bijna schreeuwen voor hulp. Na een tijdje kalmeerde ik terug en probeerde mezelf te ontspannen... Het bleef stil... Te stil. De tijd ging langzaam voorbij, het leek eeuwen te duren voordat ik eindelijk genoeg moed bij elkaar had geraapt om op te staan en weg te lopen. Ik was bijna aan het einde van de straat tot dat uit het niets iemand opdook van achter de hoek. Ik schrok zo hard dat ik er bijna een hartinfarct kreeg. Ik deed mijn ogen terug open en zag voor mij mijn grootste nachtmerrie. Er stond een man met een zwarte broek met gaten in, een zwarte trui met een doodshoofd erop met bloed, ik was aan het twijfelen of het wel niet echt bloed was. Voor de rest had hij zwart haar met blauwe en groene plukjes. Zijn gezicht zat vol met piercings en op zijn rechterarm stond een tatoeage van een tarantula en een wolf.
De man stapte langzaam naar me toe, boog zich voorover en zei: "Ken je me nog?" Ik wou net antwoord geven maar ik had de kans niet om te praten. Hij gaf mij een fermeuse klap op mijn neus. Dat is het laatste dat ik mij kon herinneren voordat ik flauw viel..

Dit was het eerste deel van Stolen Love, ik hoop dat jullie hebben genoten. Zo ja? Geef een like ( of ster ) en laat zeker je mening weten in de reacties
Als we 3 likes kunnen halen op dit eerste deel ( proloog ) dan zal ik zo snel mogelijk een nieuw deel posten

Greetz ForeverMalik

www.YouTube.com/ForeverMalikOfficial