Princess of the Woods

He allemaal! Zoals jullie misschien gezien hebben, ben ik niet doorgegaan met mijn vorige boek. Ik had al heel lang een cool idee in mijn hoofd en nu publiceer ik het eerste hoofdstuk. Als je het leuk vindt, laat een reactie achter, maar als je bijvoorbeeld tips hebt; laat je horen! Alvast veel leesplezier met hoofdstuk 1! XXXXX Renée


Hoofdstuk 1


Ergens in de uithoeken van het land, werd een meisje genaamd Effie (eigenlijk Efilia, maar zo noemt niemand haar) wakker. Ze keek uit het raam en zag het grote bos waar ze als klein kind stiekem naar toe ging, om te kijken of ze de elfen vond. Helaas vond ze de elfen niet en werd ze altijd betrapt door haar tante, die haar boos meenam terug naar de boerderij. Alhoewel, het was nooit een straf geweest om met haar vriendjes in de hooibalen te spelen of met de paarden een lekker rondje te rijden op de hei. Maar nu was ze ouder en was daar geen tijd meer voor. Ze ging naar de Hoge School voor Toekomstige Dames. Kakschool dus. De enige reden dat ze daar naartoe ging, was dat haar ouders dat wilden. Maar die waren allang overleden. Daarom woonde ze bij haar oom en tante. Ze vertelden haar altijd dat haar vader was overleden op het strijdveld en dat haar moeder daarna was verdwenen en dat er van haar vernomen was dat ze dood was. In hun testament stond, dat hun overgebleven geld, besteed moest worden aan haar school. 'Gatver.' dacht ze. Vandaag was het gemaskerde bal , met de jongens van de HSTH (Hoge School voor Toekomstige Heren). Tilly (eigenlijk Tellanore, maar dat vond zij zelf ook zo'n kakkersnaam), Effie's beste vriendin, had er juist wel zin, aangezien zij er in haar danskleren uitzag als een 'echte prinses' uitzag. Effie voelde zich juist heel onzeker, als ze weer een jurk aanmoest en een hebberige jongen zich tegen haar aan trok. Tilly had de schoonheid van haar moeder, de gravin van Stockbury, geërfd. De gravin van een bloedmooie vrouw, met prachtige zwarte haren en een lichaam waar zelf een nimf jaloers op zou worden. Helaas voor Tilly was de gravin hertrouwd met een hoge generaal uit het Koninklijke Leger. En die man: zo'n viespeuk. Hij kon maar niet van Tilly afblijven. En de gravin slikte het allemaal maar in. Ze was gewoon bang voor die man. Maar nu opstaan, want......... Ze was jarig! Ze is zestien! Al lachend gooide Effie haar dekens van haar af. Ze liep naar haar kast om haar schooluniform aan te trekken: een wit hemd met lange mouwen, een donkerblauw colbertje met het logo van de school van gouddraad, een zwarte stropdas en een zwart rokje (vreemd genoeg was het niet tot onder de knie). Platte schoenen waren verplicht. Na haar kleren hebben aangetrokken, deed ze haar dikke, donkerblonde haar, in een staart en liep naar beneden.


Tante Ella en Oom Jack zaten al aan tafel. 'Gefeliciteerd!' riepen ze tegelijk. Lachend liepen ze op Effie af. Na een hoop geknuffel en gekus werd Effie op haar stoel gezet en kreeg ze een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. 'Zo.' zei Tante Ella , na de roereieren. 'Nu cadautjes!' Oom Jack haalde een langwerpig blauw pak tevoorschijn met een mooi wit lint eromheen. Nieuwsgierig maakte Effie het pak open en haalde een prachtige blauwe jurk met witte accenten. 'Oh, dank jullie wel, hij is prachtig!' Ze keek naar de binnenkant van de jurk en zag de cijfertjes staan die ze al heel lang in een jurk had zien willen staan. 'Het is mijn maat!'zei ze blij. Het was altijd een heel gedoe om een goede jurk te zoeken, want op een of andere manier waren de vormen van haar lichaam niet gelijk. Ze was nu eenmaal ging dun, perfect prinsesje. Ze was een echte boerenmeid, zei oma altijd. 'We hebben een van je enige goedzittende jurken naar Olivia moeten brengen, zodat ze deze precies goed kon maken.' zei Tante Ella. Olivia was de kleermaakster in het dorp, die zelf de oudste vodden kon omtoveren tot echte baljurk. 'Maar dit heeft jullie vast een fortuin gekost!' zei Effie geschokt. 'Je bent maar één keer per jaar jarig, dus dat moet goed gevierd worden.' zei Oom Jack met een vrolijk gezicht. En daarom hebben we nog een verrassing!' zei Tante Ella. De deur vloog open en Oma Viola stond in de deuropening. 'Oma!' zei Effie blij en ze vloog op haar af. 'Hallo liefje, gefeliciteerd met je verjaardag!' Oma Viola was een kleine, magere vrouw, met een lief en open gezicht. 'Waarom bent u hier, we zouden toch met het Oogstfeest naar u toe komen?' 'Ach, ik dacht; ik ga mijn jarige kleindochter maar is opzoeken, want je wordt niet elke dag zestien!' Maar dan heeft u heel lang moeten reizen, u zult wel uitgeput zijn!' 'Maakt niet uit liefje, Cockie heeft me al die tijd kunnen dragen.' Cockie was het oude paard van Oma Viola en die begon al te puffen als ze een paar rondjes in de wei had gelopen. 'Arm beest, ik ga hem maar in de stal zetten. Gaat u maar zitten en lekker ontbijten, dan ben ik zo terug.' 'Wat wil je hebben mam?' zei Tante Ella. 'Want we moeten opschieten, want anders komt deze dame te laat voor school.' zei ze met een dringende blik op Effie. 'Komt Tilly nog langs?' vroeg Oom Jack. Tilly kwam Effie soms halen in haar koets. Echt waar, een koets. Bijna alle meisjes op school kwamen met een koets naar school. 'Ik denk het wel.' zei Effie. 'Maar eerst Cockie effe verwennen.' Effie liep door de deur naar de binnenplaats en opende de poort. Daar stond het oude beest, maar met twee keurig verzorgde volbloed hengsten ernaast die aan een koets waren vast gebonden. 'Effie!' klonk er uit de koets. Tilly sprong uit de koets en omhelsde haar vriendin. 'Gefeliciteerd!' 'Kom, we gaan naar school!' 'Wacht effe, ik zet Cockie op stal.' 'Hé Cockie, hoe is het met jou?'zei Tilly lieflijk tegen het vermoeide paard. Nadat Cockie in haar comfortabele stal stond en de meiden gedag hadden gezegd, stapten ze in de koets. 'Zo, nu je cadeautje!' Tilly haalde een klein, mooi verpakt pakje tevoorschijn. 'Ziet er leuk uit, dank je!' zei Effie enthousiast. 'Maak nou open!'zei Tilly ongeduldig. Effie haalde het dekseltje eraf en zag een prachtig, klein medaillon liggen op een fluwelen bedje. 'Maak het is open.' zei Tilly enthousiast. Effie knipte het medaillon open en zag aan beide kanten twee schilderijtjes van olieverf, één van Tilly en één van Effie. 'Wat mooi, ik vind het prachtig, dank je wel.' 'Alsjeblieft schat, je verdient iets moois om je aan mij te herinneren.' 'Hahaha, ijdeltuit dat je bent.' 'Tja, zo moeder, zo dochter he?' De Gravin van Stockbury was een ijdele vrouw, die haar dochter ook erg optutte. Tilly genoot echter van al deze luxe, nee, ze vond het geweldig. Na een tijdje stopte de koets en stapten de meisjes uit. 'Bedankt George!' zei Tilly. 'Graag gedaan dames!' zei de vrolijke koetsier. Hij was een veteraan uit de Eerste Oorlog. Dit was een oorlog die jaren geleden werd gestreden tussen het koninkrijk en de rebellen. Veel wist Effie er niet van, want op een of andere manier werd dit onderwerp uit de geschiedenis verwijderd.


'Effie, kom je nog?' vroeg Tilly vrolijk. Effie deed haar medaillon om en liep achter haar vriendin aan. Koetsen stopten bij het plein om de welgestelde meisjes af te zetten. Na enkele minuten kwam er een laatste koets aan, verguld met goud krullen en een machtig uitziend familiewapen. Een meisje met prachtige rode haren en een prachtig, ongeschonden gezicht stapte uit. Ze keek rond en liep op Effie en Tilly af. 'Hallo meiden en gefeliciteerd Effie!' 'Dank je Rosalinde, maar hoe weet je eigenlijk dat ik jarig ben?' vroeg Effie verbaasd. 'Mijn vader.' zei ze met enige trots in haar. Rosalinde 's vader was de graaf van Oswald en een oud vriend van Effie's vader. Effie's oma vertelde altijd dat ze dienstmeid was geweest bij de oude graaf van Oswald en nam haar zoon altijd mee tijdens werk. Zo kwam Effie's vader in contact met de hogere klasses van het rijk. Hij werd generaal in het leger. En meer wist ze niet. 'Ik heb zin in het bal, jij ook?' vroeg Tilly aan Rosalinde. 'Jawel, alleen ik wordt een beetje gek van al die feestjes.' Tilly en Rosalinde waren natuurlijk gewend aan alle pracht en praal, zij waren ermee opgevoed. Gelukkig waren ze niet zo arrogant als de rest van alle meisjes die naar de HSTD gingen. 'Wat heb je allemaal al gekregen?' vroeg Rosalinde aan Effie. Effie vertelde over haar cadeautjes tot de bel ging en de meiden aan hun eerste les van het schooljaar begonnen.