Lost

272 12 5
                                    

7 Ekim 2012

Şemsiyenin sapını sıkıca kavradığımda Kai derin bir kahkaha attı.

''Sakin ol Malia,bu bir tsunami değil.Yalnızca bir yağmur sana zarar veremez.''
''Biliyorum mankafa sadece saçlarımın bozulmasını istemiyorum.''

Gözlerini devirdiğinde arabanın kapısını benim için açmıştı.Yanağını kısaca öperek her zamanki yerime oturdum.Arabanın tanıdık kokusu burnuma dolduğunda arkama yaslanıp Kai'yi bekledim.Biraz ilerlediğimizde trafiğin berbat durumda olduğunu farkettiğimde sıkıntıyla telefonumu kurcalamaya başladım.

''Bu trafikte törene yetişebileceğimizi düşünüyormusun sevgilim?''
''Kai sana erken çıkmamız gerektiğini söylemiştim.''

Az da olsa açılan yolda ilerlerken etrafta bulunan insanları izlemeye koyulmuştum.Herkesin bir hikayesi vardı belki de kaybedişi,acıları,hüzünleri,mutlulukları.Dünya garip bir yerdi ve bizde içine koyulmuş kuklalar gibiydik.Kendi yollarımız vardı,tercihlerimiz. O an kendi yolumu düşündüm. Kai ile 3 yaşından beri beraberdim. Düştüğümde,kalktığımda,ağladığımda yanımda gördüğüm tek yüz görmek istediğim tek insandı. Ailemin yarattığı yıkımı toparlayıp herşeyi benim için yeniden yaratan belkide eski yolumda karşıma çıkan en güzel şansımdı. 

Uzanıp yanağını okşadım.Onu sevmekten sıkılmıyordum ve ona hissettiğim şeyler kesinlikle minnettimden dolayı değildi. Güldüğünde tüm dünya benim için iyi bir yer oluyordu,yaşamak kesinlikle daha çekici geliyordu.

Birkaç metre daha ilerlediğimizde altımızdan kayan yolu hissettim,yüzünden düşen ellerimi ve derin gürültüyü. Kendi yolum hakkında oldukça aceleci konuşmuştum.

Gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odadaydım.Ağzımda garip bir tat vardı ve serumdan kollarım morarmıştı.Zorlukla yutkunduğumda hafifçe başımı kaldırdım. Ne olduğu hakkında,etrafımda bulunan insanlar hakkında hiçbir fikrim yoktu ve tedirgindim.

''Merhaba'' dedim zorlukla. Konuştukça başıma binlerce darbe yiyordum.
''Kendini zorlama'' dedi genç oğlan. Gözlerinin altı mosmor olmuştu,bir çok yerinde sargı vardı. Yanında kısa saçlı orta yaşlı bir bayan vardı. Annem olmalıydı.

''Anne'' dedim gülümseyerek.Darbeler tekrar kendini gösterirken kadının gözleri hafifçe açılmıştı.
''Buradayım tatlım,iyi olacaksın.''



PhotographHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin