BERABER

Gizem..

 Zeynep duvar kenarına sıkışmış adamla içli dışlıydı. Bir nefes kadar mesafe vardı aralarında. 

Z-Güneş!! Özür dilerim. Bak açıklayabilirim.. derken adam çoktan kaçmıştı.

-Neyi açıklayacaksın ya!!! Şu hale bak rezilsin sen rezil. Sana hiç kanım ısınmamıştı. Ne zamandan beri boynuzluyorsun babamı?!? 

Z-Dur bir saniye anlatayım. Nolur bu kadar yılda bana bunu borçlusun. 

-Ne ben sana hiç bir şey borçlu değilim. Sakın bir daha yanıma yaklaşma. SAKIN!!!    hemen odama çıkıp arabamın anahtarlarını aldım ve evden koşarak çıktım. Zeynep salonda ağlıyordu. Arabaya binip çalıştırdığımda Zeynep verandadan bana sesleniyordu -GÜNEŞ! NEREYE GİDİYORSUN?? ama bir gram umrumda değildi. Hıçkırıklarım motorun sesini bile bastırıyordu. Zeynep 18. defa arıyordu ama umrumda değildi. 20 dakikadır boş boş dolanıyordum. Adanın yanına gitmeliydim. Çünkü ona ihtiyacım vardı. Adaların evinin önüne park ettiğimde gecenin saat 2siydi uyandırmak istemediğim için evin yedek anahtarıyla içeri girdim. (Adaların bir yedeği her zaman bende olur.) Salonun ışıkları yanıyordu ve sesler geliyordu. Zeynep mi!??! Buraya mı gelmişti bi de sessizce yaklaşıp ne konuştuklarını dinlemeye başladım.

Yıldız teyze- Bak zeynep konu ne bilmiyorum ancak genç bir kızı gecenin bu saatinde evden kaçıracak olay oldukça ciddidir. Ve güneşi tanırım asidir falan ama asla saygısız değildir. 

Z-Bak yıldız hanım gerçekten hatalıyım evet ama hiç bir şey göründüğü gibi değil. Lütfen siz bari bana inanın. Ben onun a.. daha kelimesini bitirmesine izin vermeden 

-Sen benim annem falan değilsin!!! Sakın anne kelimesini ağzına alma senin kadar alçak bir insan hiç kimsenin annesi olamaz! Yıldız teyze sözümü kesti.

Y- Güneş. dur artık ne olursa olsun o büyük bir insan bu şekilde konuşmamalısın. 

Ada-Canım iyi misin? diyerek sarılamak için atıldı elimi kaldırıp onu durdurdum.

-Ne oldu biliyor musun? Bu kadının benim ve annemin hatıraları olan o evde başka bir adamla!! her neyse devamını ben getirmek istemiyorum. Ve sana gelince Zeynep hanım babam dönene kadar o eve girmeni istemiyorum. Orası benim evim, bu geceden itibaren otele mi gidersin. küçük sevgilinle mi buluşursun. Orası beni ilgilendirmez.

Y-Kızım istersen burada kal. Burası senin evin tek kalman bence sağlıklı olmaz. Zeynep yine başka yere gitsin ama tek kalma.

A-Bence de burada kalmalısın. 

-Hayır ben evime gidicem. Teşekkür ederim, ancak bu gece evde kalmak istiyorum.

A- Bende geleyim o zaman? 

-Seni seviyorum kardeşim ama bu gece yalnız kalmalıyım. Yanlış anlama beni. 
Evden çıkıp arabaya atladım. Ve eve doğru yola koyuldum. Göz yaşlarım bozuk bir musluk gibi durmuyordu. Babama haber vermeli miydim? Bana inanır mıydı? Ya Zeynep haklıysa, ya başka bir açıklaması varsa? AYY ne diyorum ben bu affedilemez bir şey ve babam bilmeli, bana inanacağından eminim ben onun kızıyım. ama yüzyüze konuşmalıyız bu konuyu. Neyse yarın bir ararım. biraz camı araladım, dolu bir nefes çektim yine o koku, hmm enfes bu koku beni hüzünlendiriyor, neşelendiriyor, heyecanlandırıyor. bi garip.. Eve vardığımda gece 3,30'du. Karya kapıda dikilmiş beni bekliyordu (Karya benim erkek arkadaşım) 

-Ne işin var senin burada?

K-Sevgilimi merak ettim çünkü Küçük hanım.

-İyiyim işte gidebilirsin.

K-Bu saatte eve yeni geliyorsun saatlerdir arıyorum açmıyorsun. Sonra iyiyim, sevgilim neler oluyor? 

-Hayatım iyiyim gerçekten. karışık ve zor bir gün geçirdim, ve yorgunum yarın okulda konuşsak?

K-Yarın dersim yok ama orda olurum. Sen tek mi kalıcaksın? Zeynep nerede?

-Zeynep cehennemin dibine gitsin.

K-Bi kahve içsek, zahmet olmazsa?

-Gel hadi gel şaşkın sevgilim. İçeri girdik, Kahve suyu koyup pijamalarımı üstüme geçirip kahveleri alıp Karyanın yanına geçtim. -Aşkım istersen burda kalabilirsin. 

K-Yok hayatım eve kaçayım. Annemle babamın arası limoni babam bana sarmaya başladı. başka bir gün kalırım. ben bir lavaboya gideyim.

-Yerini biliyorsun.. telefonu orta sehpada unutmuştu, arka arkaya mesajlar geliyordu. Daha önce hiç karıştırmamıştım. Karya da bu yüzden rahat davranırdı. Ama bu kez bir şey dürttü sanki, pelin diye bir kız dan şok edici mesajlar vardı. 

-aşkım ne zaman geliyorsun. -seni çok özledim. -dün gece harikaydı. -ailem sana bayılmış. bunları okudukça beynimden vurulmuşa dönüyordum. Ne zamandan beri aldatılıyordum? Karya içeri ıslık çala çala girmişti, telefonu benim elimde görünce donakalmıştı. 

K-Ne zamandan beri telefonumu karıştırıyorsun? 

-Ne zamandan beri beni aldatıyorsun? derken yaşlar gözümden aktı. ve bağırmaya başladım -İğrenç herif defol git burdan sakın bir daha sesini bile duymak istemiyorum. hızla evden çıkıp gitti. Bu hayatın benimle sorunu ne? Ne zaman bitecek bu sınavlar? Odama çıkıp kendimi yatağıma attım. ağlaya ağlaya uyukuya dalacakken. telefonum titremeye başladı. Özel numara bu kimdi ki şimdi?

-Alo. ses yoktu. Alo?? Konuşacak mısın artık! pekala tamam sayın boşluk boktan bir gün geçiriyorum ve çok mutsuzum ve bir o kadarda yalnız.

-Yalnız değilsin Melek! ses sanki fısıltı gibi gelmişti erkek mi kadın mı belli değil. ama ben melek demişti kesin Adadır bu. telefon kapanmıştı. bana melek diyen iki insan vardı bu dünyada annem ve Ada annem gitmişti artık bir tek Ada kalmıştı. kimsenin yanında da söylemezlerdi de. bu kesin Ada. Bir ürperme oldu koskoca evde tek başımaydım. Normal tabi sabah saat 8'e geliyordu hemen Adayı aradım. Uykulu bir sesle.

A-Efendim melek?

-Seni yalancı kardeş. Bir de uyuyor numarası yapıyor bak sen.. Kalk hadi kalk yemedim şakanı 

A- Ne şakası be uyuyorum ben noldu ki?

-Hadi ordan yeme beni sen aramadın mı beni? ses tonum alaydan korkuya dönüşüyordu.

A-Hayır melek aramadım. noldu ki?

-Hiç uyan diye yaptım kalk hadi ders saatimiz yaklaştı uyan arabayla geçerken alırım seni. 

A-Tamam 1 saat sonra al beni. 

Telefonu kapatınca iyice irkilmiştim. MELEK? bunu bilen kim vardı ki??....