ติ๊ดๆ.. ติ๊ดๆ.. ติ๊ดๆ..
เสียงแหลมเล็กจากนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงแผดเสียงดังลั่นห้องตามเวลาที่ถูกตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนนอน.. ผมเอื้อมมือไปกดปิดด้วยความขัดใจที่ถูกรบกวนเวลาพักผ่อนในวันหยุดของผมแบบนี้ ถ้าถามว่าทำไมผมต้องตั้งนาฬิกาปลุกในวันหยุดด้วย.. ผมขอตอบเลยครับว่าผมไม่ได้อยากทำ แต่นาฬิกามันตั้งเองอัตโนมัติไม่ว่าจะวันธรรมดา วันหยุดเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดที่ผมอยากให้เป็นวันหยุด มันก็จะดังปลุกผมในเวลาเจ็ดโมงเช้าอย่างนี้แหละครับ ..... ตามเวลาที่ผมต้องตื่นไปเรียนนั่นล่ะนะ
ผมเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ที่ชาร์ตไว้บนโต๊ะหนังสือก่อนจะกดรหัสปลดล็อกหน้าจอแล้วสไลด์หาไอคอนของแอพสำหรับแชทที่คุ้นเคย
june' : อรุณสวัสดิ์ครับ 7:01
june' : ผมตื่นแล้วนะ พี่ตื่นรึยังครับ? 7:01
june' : วันนี้พี่ต้องไปทำรายงานใช่มั้ยครับ
อย่าลืมกินข้าวนะ! 7:02
june' : โดยเฉพาะมื้อเช้า 7:02
june' : เป็นมื้อที่สำคัญมาก ห้ามลืมนะครับ! 7:02
.................
ไร้การตอบรับจากคู่สนทนา..
.....สงสัยจะยังไม่ตื่นแหะ.....
ผมกดออกจากแอพลิเคชั่นสำหรับแชทแล้วสไลด์หน้าจอหาไอคอนนกสีฟ้าเพื่อเช็คความเคลื่อนไหวของเพื่อนๆที่น่ารัก(?)ทั้งหลายต่อ.. ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของผมไปแล้วล่ะครับกับการกดเข้าแอพนู่นนี่นั่นทันทีหลังจากตื่นนอน คนยุคใหม่ก็อย่างนี้แหละนะครับ ตัวอยู่ไกลกันแค่ไหนแต่ก็ยังสามารถติดตามความเคลื่อนไหวของกันและกันได้ตลอด สะดวกสบายซะจริงๆ -..-
แต่ดูเหมือนว่าเวลานี้จะเช้าเกินไปนะครับ เพื่อนๆของผมถึงยังไม่เริ่มอัพเดทชีวิตประจำวันกันเลยสักคน หน้าไทม์ไลน์ของผมมีแต่ข้อความทวิตเก่าๆจากเมื่อคืนที่บ่งบอกว่าแต่ละคนไปแฮงค์โอเว่อร์กันอย่างสุดเหวี่ยงแค่ไหน..
