Bölüm 1:''Merhaba,merhaba!''

2.8K 37 7
                                    

Gözlerim benden istemsiz etrafı taramaya devam ederken bahçe boyunca uzanan duvarın çıkıntılarına ellerimi ve ayaklarımı yerleştirdim.Çıkıntılara basa basa birkaç adım yukarıya tırmandım.Bahçenin orta yerinde tüm görkemiyle duran evle bakışmalarıma son verdiğimde bütün gücümle kendimi duvarın üstüne çektim.Evin açık olan pencerelerine kısa bir bakış attım.Şimdiden içimde belli belirsiz bir coşkunun yükseldiğini hissettim.Ah Tanrım!Bayılmadan bu eve girmek istiyorum.

''Abi elimi tut.'' diye fısıldadım aşağıda onu çekmemi bekleyen Abi'ye elimi uzatırken.

Bir elime bir suratıma mal gibi baktı.Hani derler ya öküzün trene baktığı gibi,hah işte aynen öyle.Suratının ortasına ''Hadi.'' diyerek geçirmek istediğim sırada titreyen sesini duydum.Hava mı soğuktuda bu kadar titriyordu?Yoo,gayet iyiydi.

Titreyen sesi ''Korkuyorum.'' dedi geriye doğru bir adım atarken.Adımları hızlanmış ve çoktan evin uzağına kaçmıştı.Arkasından dil çıkartıp kendimi bahçeye ittirdim.-O kadar planı Abi kaçsın,bende geri döneyim diye yapmadım ben.-Yere yapışmam esnasında ağzımdan kaçan -çıkan- kabaca küfürü bitirdiğimde ayağa kalkıp telaşla eve baktım.Yere büyük sesle çarpışmamdan kimsenin şüphelenmediğini görünce zaferle gülümsedim.Kollarımı iki yana açarak hoplaya zıplaya açık olan pencereye kadar ilerledim.-Eğer bu hareketlere son vermezsem yakalanmam an meselesi olabilir kii ben heyecandan ölüyorum!-Kafamı pencereden içeriye uzattığımda etrafı süzdüm.
Hay aksi!Zayn mutfaktaydı.Yemek yapmaya dalmıştı aslında.Beni görür müydü?Yok canıım duymaz bile.Ya duyarsa?Düşüncelerime kendimi kaptırmışken vücudum ve beynim bana sormadan beni evin içine taşımıştı.

Düşünmeden yaptığım işlerin en başında bu olay olmalıydı kesinlikle.
Pencerenin dibinde dikilmeyi bırakıp sessiz ve bir o kadarda hızlı merdivenlerden yukarı çıktım.Planlarıma göre evin her yerini adım gibi biliyordum.-Bu olayı bir atlatayım ajan olmayı düşünüyorum.Perry ile çalışabilirdim mesela!haha.-Uzun hol boyunca yürüyüşümü sonda ki odaya gelince durdurdum.Elimde bulunan ev planına göre Zayn'in odası tamda bu kapının ardındaydı.Düşüncelerimi beynimin bir köşesine itip odanın kapısını açtım.Hiç beklemeden içeriye girip kapıyı sessizce kapattım.Odaya girdiğimde yaptığım ilk şey kokusunu içime çekmek olmuştu.Tam tahmin ettiğim gibi burası Zayn'in odasıydı.Odanın her köşesi onun kokusuyla sarmalanmıştı.
Bazılarınızın gözü parlayıp ''Kokusunu nereden biliyorsun?'' demiştir.Dediniz mi?Bak,ona göre anlatıyorum.One Direction imza gününde Zayn'e sarılmıştım.Sonra telefonunu aldım,tabii sonra yakalandım ama konumuzla alakası yok.

Şuan Zayn Malik'in odasındayım,buna odaklanın!


Oda genel olarak siyahtı ve ortasında beyaz kocaman bir yatak duruyordu.Yatağa ilerleyip elimle okşadım.-Sapık değilim.-Beynim yine benden izin almadan çalışmış ve beni yatağa yatırmıştı.Ben tek başıma yatakta kendimden geçerken adım sesleri holde duyulmaya başladı.-Dediğim gibi sapık falan değilim.-Telaşla yataktan kalkıp kıyafet odasına girdim.Benim dolabımdan pekte farkı olmayan dağınık bir kıyafet odası olduğundan kolay saklanırım düşüncesiyle kıyafetlerin arasına atladım.Ben bu telaşı yaşarken adım sesleri yaklaşmış hatta bulunduğum kıyafet odasına girmişti.Nefesimi kontrol edip yavaşlattım ve mümkün olduğunca hareket etmemeye çalıştım.Zayn üstünü değiştirirken ben öylece kıyafetlerin arasında yakalanmayayım diye dua ediyordum.

Merhaba,ben Grace Halmer.Koyu bir Directioner'ım ve o yaptığım muhteşem ''Evden kaçış ve Zayn'in evinde yaşam'' planıyla şuan kıyafetlerim arasında Zayn'den gizleniyordum.
Kısaca bana ''Zayn'in Evindeki Kaçak''ta diyebiliriz.Merhaba,merhaba!

Evimdeki KaçakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin