Geçmişim Ve Ben

Şanssız

Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı en yakın arkadaşını öğrenmeli ve onun benim hakkında olan fikirlerini, neler sevdiğini ve özellikle hangi takımlı olduğunu öğrenmeliyim. Bunları yaparken Yağmur yardımcı oluyordu. İlk olarak onu facenden eklemekle başladım kabul etti sonrasında "naber" diye mesaj attım cevap vermedi... Kapının önünde oturmuş mavi ayakkabılımın çıkmasını bekliyordum hergün. O da hergün o banka oturmuş elinde telefon, arada kafayı kaldırıp gülmesi. Çok tatlı ya. Sonrasında servisinin gelip onun önümden öylece gitmesi... Sabah okula Esradan önce gelmiştim. Dışarı çıktımı onu beklemeye o da dışarıdaydı ve her zamanki gibi bank ta elinde telefon oturuyordu. Ben merdivene oturmuş Esrayı bekliyordum. Bir baktımki mavi ayakkabılım bank tan kalkmış bana doğru geliyordu kalbim yerinden çıkacak gibiydi ama nasıl olduysa bi anda sakinleştim. Bir baktım ki meğersem hoca yanımdan geçiyormuş o an ona bakamadım o da yanımdan geçiverdi. Ama hocanın kulakları iyi çınladı tabi küfür edince. Neyse dedim kendi kendime o sırada Esra geldi içeri geçtik. Esraya anlatmaya başladım olan biteni...... Daha zil çalmamıştı ve o dışarıdaydı. Kendimi dışarı nasıl attığımı bilmiyorum o kadar hızlıydım ki woww. Dışarı çıktım o yoktu meğersem yanımdaki Atatürk anıtının önünde oturuyorlarmış. Duvarın yanına dikilip onu izlemeye başladım. Ne oluyor bana sorusunuda çözmüştüm ben bu çocuktan ciddi ciddi hoşlanıyordum hatta aşık bile olmuştum. Bizim sınıfın erkeklerinin elinde topu gördüm ve bizi çağırıyorlardı. Bizde kabul edip voleybol oynamaya başladık hemde Batuların önünde. Batu benim karşıma geliyordu ve ben be yapacağımı bilmiyordum. Bizim kızlar Batuyu bildikleri için bana devamlı kaş göz hareketi yapıp gülüyorlardı. Ben ise kıpkırmızı olmuş bir vaziyette :susun/sussanıza/çok fena yapıcam sizi/deyip duruyordum. Ve nefret ettiğim zil çaldı