MASAL...
Herzaman basit bir hayatım olmuştur basit bir ev basit bir okul ama mutluydum ve hayatımdan razıydım taki babam şirketlerle büyük ortaklik yapana kadar...
Hayatım işte o an degişmiştı
Daha 17 yaşındaydim alıştığım bu hayati değişmek kolay değildi böylede mutluyduk ...
Herzamanki gibi sabahlari alarim sesine değil kendim kalkmiştim bügün veda günüydü saat 7:00
Yataktan kalkıp aynaya baktım ağlamaktan yüzüm halsizlenmişti
Hemen banyoya gitim ve zaman kayip etmeden banyodan cıkıp saçlarımı kurulamaya başladım çokta zamanımı almadı odama doğru yuruyip üstüme bir şeyler baktım bügün okul elbiselerimi giymek zorunda değildim sonuçta bügün sadece veda günüydü zor bir gün olucak...
Üstüme siyah yirtik bir pantalon üstüne beyaz bir tişort iyle işimi bitirdim aynanin karşısına gelip yüzümün haldizligine son vermek için gözüme aynayir ve parlatıci oje sürürdum başka bir şeye gerek yoktu yeteri kadar güzeldim
Saçlarımida açik birakıp odamdan çıkıp aşağiya indim
Annem kahvaltıyı hazirlamışti ama kendisi ortalikya yoktu 'kimse yokmu'
Diye hafif seslendim ve annemin sesi annemle babamin odasından geliyordu
Odalarına yürüyüp kapıyı çalmadan girdim
Annem bavuları topluyordu
Bir yandan da bana bakıp gülümsedi
-yardima ihtiyaç var mi anne dedim
+hayir kizim kahvaltıyı hazirladim birşeyler atıştırmadan sakın gitme ve çok geç kalma daha bavularını topliyicaksin dedi
peki diyerek mutfağa geri gitim
Canım hiç bir şey çekmiyordu veya hevesim yoktu çaydan bir yudum içip kalkmiştım ve siyah babetlerimi giyip evden çıktım okul zaten bizim eve çok yakındı o yüzden hep yürüyerek giderim
Okula doğru yürümeye başladım ve kulaklıklarimi taktım güneşin kizlari ali&selin hoştakal olacaklar sensiz olsun şarkisini açtim ...
Ve çok geçmeden okula vardım
Kulaklıklarımı
Çıkartıp çantama koydum
Ve mudurun odasina gidip okuldan çıkışnişlemlerini yaptim mudurun odasindan çiktiktan sonra etrafima baktım artik bu okula ayit değilim diye mirildanıp huzunlendim ...
Ve sınıfıma doğru gitmeye başladım
Sınıfın kapısını açarken lutfen içerd hoça olmasin diye mirildanıyordum ben sadece veda için geldim ders için değil öyle değil mi ...
Sınıfın kapısını açıp etrafa baktım ohh çok şükür hoca falan yok sorna sırama doğu baktim işte ilk okuldan beri tek dostlarım orda durup bana gülümsüyorlardı onalara yürümeye başlamadan koşarak yanıma gelıp aynı anda sarıldılar
Evet onlara onceden soylemiştim bügün veda günü...
Yavaş yavaş boğulucam sarılmanızı yedigımın diye gülerek mırıldandım
Ve sarılmadan sonra kantine doğru yürümeye başladık ve bir masada oturup onlarla sonkez de olsa güzelce konuşup onlara doymak istyorum
1 saat geçmişti
Telifonumu elime alip mesajlara göz atım annem 16 mesaj atmıştı sanirim geç kaldım masadan kalkıp onalra tekrar sarılıp ağlamak yol ağlamak yok diye mırıldanıyordum ve çantami elime alip okuldan çiktim ve okuldan çikana kadar aglamamaya kendimi zor tutum
Ve okuldan ciktiğim an kulakliklarimi takip
(Hoştakal olacaklar sensiz olsun ) açip koşarak ağlamaya başladim gerçekten çok zordu çok zordu bu hayati terk etmek ben ankarayı sevmiştım !
Bir köşede yere yayılıp ağlamaya devam ederken kücük bir kiz yanıma geldi elinde peçete vardi sanırım peçete satıyordu
_al abla ağlama dedi
Elinden peçeteyi alip teşekür edip zaman kayip etmeden eve yürümeye başladım ...
Evın anahtari yanımda olduğu için kapiyi çalmadan eve girdim ve karşimda annem şaşkın bir halde durmuştu
_noldu anne ?
+ ağladın mi sen
_h'hayir elim gözüme deydi de ona kirmizi olmuş ola bilir diyerek çekiştiridm
_peki geçmiş olsun
Saol saol diyerek mirildanip odama doğru çıktım annem bavularımı yatağimin üstüne koymuştu bavulumu hazırlamam gerekliydi !
Lanet olasi bavul ...
Odamdaki elbiselerimi koyduğum dolabi açıp elbiselerimi bavula firlatmaya başladım ve bavulun diğer kenarına ayakabılarımi takılarımi parfumlari falan ekledim ve bavulu kapadıp kapımın yanına koydum
Yatağıma atlıyıp letobumu açıp 'korku seansi' filmini açtıp izlemeye başladım tamam korkuyordum filim bitiğinde akşam saat 6:12 olmuştu sabah ben okula giderken babam isambula bizden önce gitmişti ev işlerini hal etmek için o yüzden evde sadece ben ve annem kalmiştik neyse
Odamdan çıkıp aşağiya inmeye başladım annem sabahtan durmamişti bavulari hazirlamaktan o yüzden akşam yemeğini yapmiyip uykuya kalmişti kiyamam
Mutfağa doğru yürüyüp tost etmeye başladım annem tost sever
Tost hazir olduğunda annemo uyandirip tostu yemeye başladık ve annem yemekten sonra odasina gidip uyumaya devam eti aslında benim de uykum vardı ama o lanet olasi korku seansi filmi yüzünden evdeki küçük sesleri hayal gücümle başka şeylere benzete bilicek olucam...
Oyalanmiyip odama doğru çıktım ve korktuğum için kuçuk işiğimi açik bırakıp uyumaya başladım...
Alarım sesi !!!
Sabah olmuştu gözlerimi açtiğimda pencereden gözüme vuran güneş işiği gözlerimi acıtıyordu fazla oyalanmadan annemin seslenmesine kulak verdim
_kizim geç kalıcaz giyin ve aşağiya in
Diyişini
Oflayip hemen dun bavula koymiyip yarin giymem için hazirladiğim şort ve ustune kisa beyaz buluzumu giyip ayna karşisina gelip yüzüme beyazlaştırıçı parlatıci ve aylaynir sürüp makyejimi tamamladım oldukça güzel görünüyirdum saçlarımi at kuyruğu yapip siyah gözluğumu siyah çantama koyup kapı yanına koyduğum bavulumu alıp sürükliyerek aşağiya inmeye başladım annem de beni yanındaki bavularla bekliyordu aşağiya indigimde annem dişardan bir taksi durdurdu
Taksici arabadan inip bavulari garacina koymaya başlarken bende annemle arabaya bindik ve annem taksiciye havaalanına lutfen dedi ve hava alanına gitmeye başladik....
O sırada ben dişarıyı izlıyordum
Zamanı fark etmeden hava alanına varmiştik arabadan inip siyah gözlügümü giyip bavulumu aldım annemde kendi bavulunu aldıktan sonra hava alanına hizlica girdik hizlica pasport işlemlerini yapıp bekleme alanında beklemeye başladık
1 saat sürmüştü
...
Beklemeden sonra uçağa binmeye başladık şansıma annem arkamda oturuçakti yanimda iyse çok yakişikli görunen gözleri mavi saçları siyah ve yirtik pantolon ustunede siyah bir tisort giyen benim gibi 17 yaşlarında bir gençti neyse benim yerim cam kenari olduğu için yerime geçtim bu ilk uçağa binmem oluçakti evet korkuyordum keşke annem yanimda otursaydi daha rahat olurdu diyr mirildandiğimda yanimda oturan yakişikli çocuk bana sinirli bir bakiş ati sanırim duşuncelerim sesli duşunmeme konusunda çalışmaliyim !
Bir kaç dakika sonra lutfen kemerlerinizi bağlayin sesi duyduğumda kemerimi bağladım
Ve heycan iyle korku içindeydim
Uçak haraket etmeye başladığında koltuğumu sımsıkı tutup arkama dayandım
Yanımdakı yakişıkli çoçuk bana donup
_çok korkmuş gibisin kücük hanım dedi
_korkmuyorum hem ben küçük hanım değilim 17 yaşındayim
_bende 17 yaşindayım yaşini sormadan yaşını soyleyen küçük hanim.
Pekala gerçekten çok uyuz birisi farkindayim 😑😑😑😑 cevab vermedim ve kulakliğimi takip pencereden dişarı bakmaya başladım korkum gitmişti
Gözlerimi açtiğimda uyuya kaldiğimi anlamiştim
Tanrım onun omzunda uyuya kalmakta neyin nesi oda uyuyordu o fark etmeden çekilip kemerimi açmaya başladım ve annemde arkamdan gelip uçaktan inmeye başladık
İşlemleri yaptıktan sonra hava allanından çıkmiştik
Hoşgeldin antalya ...
Hoşgeldin yeni hayat !
