Uzun zamandır kurduğumuz hayal sonunda gerçek oluyordu fakat Izmire alışmak sandığımız kadar kolay olmayacaktı. Eski hayatımı geride bırakıp Duruyla yeni bir hayata başlamak, hayallerimizin peşinden gitmek için sadece son bir günümüz kalmıştı. Lise mezuniyetinden sonra Izmire gidip Duruyla üniversiteyi orada okumaya karar vermiştik. Herşey önceden hazırlanmıştı. Bütün eşyalarımız ve Izmir de kalacağımız ev dahil herşey baştan aşağı hazırdı.
Bu arada kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Dolunay. 17 yaşındayım, lise son sınıftayım. 4 yaşıma kadar yetimhanede büyüdüm. 4 yaşımda varlıklı bir aile beni evlâtlık alarak bu yaşıma kadar en iyi şekilde büyüttü. Onların yanında büyürken yan komşularının kızı Duru ile tanıştım. 3 sene önce ordan taşınmalarına rağmen yine de aramızdaki bağ kopmadı Duruyu kendimi bildim bileli tanıyordum öz kardeşim gibi her zaman yanımdaydı. Ne kadar kavga edip küssekte hiçbir zaman birbirimizden kopmadık...
" Duru! Hadi ama yarım saattir bi elbiseyi giyemedin!"
" Of Dolunay! Ne sabırsızsın çıkıyorum tamam."
Lise mezuniyeti için kıyafet alıcaktık. Duru kabinde beğendiği elbisesini denerken bende koltukta oturmuş kahvemi yudumluyordum. Duru sonunda kabinden çıkabilmişti. Kahvemi bir kenara bırakıp ayağa kalktım ve Durunun etrafında dönüp;
"İşte bu! Harika olmuşsun." dedim
"Ah! Biliyorum bebeğim ben herzaman harikayım."
" Şu tavırlara bak sen. Hadi git çıkar da gidelim çok sıkıldım."
"Tamam, çıkartıp geliyorum hemen."
Duru, üstündeki elbiseyi çıkartıp eline aldı. Elbisenin ücretini ödemek için kasaya doğru ilerledik. Elbisenin ücretini ödedikten sonra Mekanım Kafe'ye gidip biraz orada takılacaktık.
Yoldan geçen taksiyi durdurup kafenin adresini verdikten sonra oraya doğru gittik.
Yaklaşık 10-15 dakika sonra kafenin önüne gelmiştik. Taksiciye ücreti ödedikten sonra taksiden inip kafenin kapısından içeri girdik ve boş olan bir masaya oturduk. Yanımıza gelen garsona siparişlerimizi verdikten sonra İzmir hakkında planlarımızı konuşmaya başlayacakken Duru'nun
"Aa! Demir naber?" Demesini duydum. Yanımıza Demir ve yancısı Toprak gelmişti.
Ardından Demir de Duruya karşılık vererek
"Iyiyim Duru, senden naber?"
"Bende iyi."
Duru'nun Demire olan bu ilgisi 100 metre öteden bile farkedilecek kadardı. Onu 10. Sınıfın 2. Döneminden beri seviyordu. Ama bir türlü bunu ona söyleyemiyordu. O da haklı nasıl söyleyebilir ki adamın tek gecelik ilişkisinden başka hiçbir ilişkisi olmamıştı Aslı dışında. Bildiğim kadarıyla Aslı, Demir'in çocukluk aşkıymış. Küçükken hiçbir günleri ayrı geçmezmiş fakat Aslı babasının iflas etmesi nedeniyle Istanbuldan taşınmak zorunda kalmışlar. Demir de birdaha ondan haber alamamış ta ki 2 sene öncesine kadar. Aslı, Demire nasıl ulaştı bilmiyoruz ama bi şekilde ulaşmış görüşmeye başlamışlar. 1-2 ay sonra Aslı, Demire daha fazla yakın olup ona onu sevdiğini söylemiş. Bi ilişkiler başlamış ama Demir onu herkesten saklıyormuş. Tahminime göre ona zarar gelmesini istemiyordu çünkü Demir, yer altı mafyasının en büyük isminin yani Şahin Kara'nın oğlu. Demir de babası gibi, nerede pislik bir iş var altından mutlaka Demir ve çetesi çıkıyordu. Bu yüzden düşmanları da çok fazlaydı ona zarar vermek isteyen, onu öldürmek isteyen çok insan vardı. Demir bu yüzden Aslıyı herkesten saklamayı tercih etmişti.
1 sene kadar ilişkileri devam etmiş Demir onu herkesten saklamayı başarmıştı.
1-2 ay sonra Aslının annesinin öldüğünü duymuştuk. Aslıyı tanıyordum iyi kızdı ama annesinin ölümünden sonra çok değişmişti artık ona sinir olmaya başlıyordum. Her gece durmadan içerdi yine o gecelerden birinde kafası güzel Demir'in yanına gitmiş ona onu sevmediğini aslında herşeyin baştan bir oyun olduğunu söylemiş.
