Kalır gibi gidişlerini izledim önce,
Sonra gider gibi kalışlarını...
Ve anladım ki ne sen gidebiliyorsun
Ne ben kalabiliyorum. Öyle bir hayat
Yaşıyoruz ki şimdi; aglamak
Gulmenin mahkumu, gülmek
Aglamanin gardiyanı gibi sanki...
Ve anladım ki ne seninle
Ağlayabiliyorum, ne de sensiz
Gülebiliyorum.
Belki de sen aşka aşıktın, ben üstüme
Alindim bilmiyorum. Bir gün gerçekten
Seni terk edebilecek miyim onu da bilmiyorum
Üzerine sinen benin kokusunu duymadan yaşayabilecek misin?..
Çünkü, senden geriye sadece sen kalana dek
Terk edilmiş olmuyorsun.
İnsan yaşadığı anın değerini yaşadıklarından ötürü degil,
Neler yaşayacağını bilmediğinden ötürü bilmez. Seni çok seviyorum; birgün seni terk etme gücümü kendimde bulup
Bulamayacağimi bilmeye bilmeye... Anlıyor musun?
Gel "biz" olalım demek kolay... Benimle hiç olur musun?
