Aşkı Özlemek

O Çocuk....

Sabahın 7'si. Yine kıçı kırık az maaş veren bi mağazadaki işime odaklı, yataktan kopmanın acısıyla kıvranarak kalktım. Bugün 18'ime bastığım gün ama BANANE. Sormadılar 18 yıl önce bugün de sormasınlar halimi çokta fifiydi zaten. Benim adım Rose. Rose Tyler. Sarışınım falan işte öyle nefes alıp gidiyorum napıcan...
Her sabah aynı boku yemekten yorulmuş bir şekilde klasik 'Kısır döngü'mü başlatıyorum. Kalkar kalkmaz annemi arıyorum, dağınık bıraktığım evi kendi kıçını kendi toplasın diye öylece terk edip saçma sapan giysilere mağazaya gidiyorum. Sonra en alt kata inip para bırakıyorum ceo'ya. Sonra üstüne üstlük bide onunla KONUŞUYORUM. Aman Tanrım ne kadar çok efor sarf ediyorumdur kesin.. Konuşmak dediğim şey de şu dialog;

-Bugün kaçta eve geleceksin Rose

-Bana yavşamayı kestiğin gün kıçına tekmeyi vurmak için gelebilirim eğer istersen..

-Tamam, bugün de öyle olsun.

HER SABAH AYNI KONUŞMA YANİ IYY.

Mağazayı kapatmak yine bana kaldı. Kimse yok, daha iyi. Ama sokağın başında duyduğum ses pek de iyi değil gibi. Etrafa bakınıyorum. Bişey göremeyince, kafamda düşünmeye zaman ayıramadığım dedikodu tarzı şeyleri düşünüyorum. Donna aşık olmuş. Ahh, hadi ama aşk nedir ki? SAÇMALIK. Bi de bugün Amelia'nın son iş günü. Evlenicekmiş. DAHA DA SAÇMA. Of kafamı onlara yormaktan vazgeçtim. Zaten katlayıp gideceğim 3-4 parça bişeyim kalmıştı o kadar. Ta ki kapıdan bir adam girene kadar herşey normaldi...

Oysa bir gün bana ilk görüşte mi aşık oldun diye sorduğunda "Hayır ilk girişte diyecektim" David....