When Can I Get My EUPHORIA?

Friends

This morning isn't fun. Umagang umaga bad trip ako. Pano, nalaglag ako sa lintek kong kama kaninang umaga! Ang sakit tuloy ng katawan ko! Ugh! Curse that freaking bed! And my freaking old man called. He wants me to meet him. I'm already shivering from the idea. Well, he's a devil, who wouldn't be scared?
"What's with the face?" Aejay ask in disgusted way.
"Don't talk to me! I'm pissed!" I snarl. I loathe that fucking bed!
I frown the whole morning. On the second subject, before the break time, I excused myself and went to the infirmary. And that decision made my blood boil. Infirmary may nagliligawan? Malandi tong nurse na to! Pati estudyante pinapatulan!
"Get out! Pati ikaw!" sigaw ko sa infirmary. Tinitigan lang ako nung lalaki. Yung nurse naman nag ayos na ng gamit nya at handa ng lumayas. "Did you hear what I said? Or you don't understand simple english? Do you want me to translate it for your fucking little brain?" mapanlait kong tanong. Wala ako sa mood magpakabait sa hinayupak na to. He swallow his own saliva. I'm going to burst out when the nurse grab his hand and they walk away, leaving me.
I sigh in depression. Why am I acting so weird today? I got mad at everybody with no reason. Ano bang nangyayari sakin? I rest my body at the infirmary's bed. Something's not right.

"Are you alright? The nurse said that you yelled at her. What's wrong?" Aejay ask out of concern.
"Actually, I don't know either. Maybe I just woke up in a wrong side of the bed." I answer, hiding my face in my arms.
"Are you sick? Sinagad mo katawan mo kahapon."
"Maybe. But I don't feel anything. Just don't mind me. I don't feel eating so go ahead and don't let yourself starve just to comfort me. I'm fine. Aejay, leave me for a moment. I'll head home when I feel like it." Nakangiti kong sabi sa kanya. He pet me and leave without any words.
After an hour of thinking, I stood and went to my car. I drove home. I just change clothes and head to my bar. The bouncers greeted me. Maaga pa, sarado pa ang bar at ako palang at ang mga staff ang andito.
I drink like a lunatic drunkard. Ang dami nang tao. The world's spinning. I walk lazily. Ah! Why's the floor moving? I smile. I'm going crazy. I'm too drunk.
"Hey! Are you okay?" huh? The floor talked to me?
"Wow! Now the floor's talking to me. How nice!" I crazily said then laugh. I'm sleepy.
"Hey! Watch out!" the floor talked to me again! And its holding my waist. Wait! The floor doesn't have hands! Para akong nabuhusan ng malamig na tubig para magising sa katotohanan.
Napahawak ako sa ulo ko. Shocks! Umiikot talaga paningin ko. Wooh! Inom pa! I close my eyes tightly. Oh, hell! The world's spinning. Sinabunutan ko ang sarili ko. Kala ko kasi matatanggal non yung sakit ng ulo ko, pero hindi. Walang talab. Ginulo ko lang buhok ko. I smile sheepishly at myself.
"Hey! Okay ka lang ba?" may nagsalita nanaman.
"Lupa, tantanan mo ko! I don't want to talk to a floor!" sabi ko at pagewang gewang na naglakad. May tumatawang nilalang ang nakasunod sakin. "Ugh! Stop following me!" I yelled. Sinalo ako ng nilalang na yon nung muntik na kong matumba.
"Where's your car?" tanong nung nilalang. Tinignan ko sya pero malabo lang ang nakikita ko. Isa lang ang sigurado ko, lalaki sya.
"Car? Haha! I don't know either. I think I leave it in my house. I forgot." natatawa kong sabi. He sighed and he piggy back ride me. Para akong lumulutang. I rest my head on his shoulders. I'm sleepy....ZzzzZzzzZzzzZ....

I woke up because of someone whose calling me. Hang over. Ang bigat ng talukap ng mga mata ko. Tinawag ulit ako ng pamilyar na boses at niyugyog. Pagdilat ko. Alam kong nasa ibang bahay ako. Hindi ito ang amoy ng kwarto ko. Hindi bubong ang makikita mo sa kisame ng kwarto ko. At walang bintana ang kwarto ko. Masyadong maliwanag.
"Hoy! Mahal na prinsesa, bangon na dyan!" sigaw nya.
Gusto kong magsisisigaw ng makita ko ang muka nya. Pucha! Anong nangyari kagabi?! Napabalikwas ako ng bangon sabay hawak sa ulo ko. Head ache.
"Bumaba ka na. Hinandaan ka na ng pagkain ni mama." utos nya. I'm still confused. Nasan ako? "Nasa bahay ka namin. Kaya kung may hiya ka pang natitira sa katawan mo, bumaba ka na at naghihintay ang pamilya ko." naiinip nyang sabi.
Napakamot nalang ako sa ulo ko at bumangon na kahit masakit parin ang ulo ko. Naghilamos ako at nagmumog bago humarap sa pamilya nya. Wondering who? Its Aeron "the great jerk!" Napahinto ako sa paglakad. Nakaupo na sa lamesa ang mga magulang nya, may dalawang batang lalaki at isang batang babae. At si Joshua. Magkapatid sila? Di halata.
"Jaykie! Tara na, kain tayo!" tawag ni Joshua. Nakakahiya. Tinulak ako ng hayop na si Aeron kaya no choice na ko kundi ang lumakad.
Awkward! Feeling ko di ako belong. Nilagyan ni Joshua ng fried rice at hotdog yung plato ko. Tinignan ko lang yung ginagawa nya. Nakakahiya. Di ko masabing di ako kumakain ng kanin. Baka masabihan lang ako ng maarte kapag tumanggi ako. But I only eat brown rice. Sigh.
"Feel at home lang." sabi ni Joshua at nag umpisa na silang kumain. Kumain nalang rin ako. Masarap din naman yung pagkain eh.
Masaya sila sa lamesa. Pamilya talaga. Nagkekwentuhan sila at nagtatawanan. Paminsan minsan tinatanong din nila ako. Nakikingiti lang ako. Magsasalita lang kapag kinakausap. Naiinggit ako sa pamilya nila. My parents doesn't have time to eat with me.
"Salamat po sa pagasikaso sakin. Pasensya narin po sa abala." hingi ko ng pasensya.
"Okay lang yon, 'nak. Sige na, umuwi ka na sa inyo at baka hinahanap ka na ng mga magulang mo. Si Aeron na ang maghahatid sayo." sabi ng tatay ni Aeron. Ang bait nya talaga.
"Jaykie, gusto mo ako nalang maghatid sayo?" tanong ng kabuteng si Joshua, kung san san kasi sumusulpot.
"Manahimik ka. May pasok ka pa diba? Tigilan mo na yang pag absent mo." saway sa kanya ng tatay nila.
"Its okay, Joshua. Si Aeron nalang, mas busy ka ata eh." sabi ko nalang kahit mas gusto ko namang si Joshua ang maghatid sakin. Atsaka di naman ako magpapahatid sa bahay ko no! Ang layo kaya non. "Una na po kami." paalam ko bago kami umalis ng bahay nila.
Nagpipipindot ako sa cellphone ko. Ang daming missed call at txt galing kay Aejay at Papa. Naglalakad na kami palabas sa high way. Dinukot ko ang bulsa ko. Buti nalang andito pa ang wallet ko.
"Bakit ang laki ng galit mo sakin?" biglang tanong ni Aeron. Napatigil ako sa paglalakad.
"You judge me without knowing me. Who wouldn't be mad?" I ask seriously.
"Sorry for that. Can we start over again and be friends?" nagulat ako sa sinabi nya. Nanahimik ako saglit.
"Are you asking for a second chance?" tanong ko out of no where. He nod looking straight to my eyes. "Hindi naman masama yon. So, sure. Lets be friends." nakangiti kong sabi. Wala namang masama sa idea ng second chance eh. At gusto kong mabawasan ang mga taong may galit sakin at kinagagalitan ko.