Nagising ako sa isang madilim na kwarto sobrang dilim wala akong maaninag na kahit ano para tuloy akong bulag ngayon na ngangapa habang naglalakad.
And then suddenly the light was opened and i found out im in the hallway.
Okay ang creepy ng hallway na to ha! At pano ako napunta dito?
Sinundan ko lang kung hanggang saan yung ilaw ng hallway at ngayon ko lang napagtanto e.
Nasa isang abandonadong building pala ko "tulong" may narinig naman akong boses ng isang babae at hindi ko alam kung saan nanggagaling yun paulit ulit lang siyang sumisigaw ng ganun at hindi ko talaga alam kung saan nanggagaling yung boses na yun sinubukan ko namang hanapin pero wala padin.
May narinig naman akong yabag ng paa at tingin ko papalapit siya sakin. Bigla naman akong pinagpawisan ng malamig at hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng kaba
"Zia wake up zia, zia," bigla akong napabangon sa higaan ko at sa pagtapik sa muka ko
"your having a nightmere" nilingon ko kung sino yung nagsalita at nakita ko naman si nathan na may dala dalang prutas
"sino nagdala sakin dito sa ospital?" tanung ko sakanya
"speaking, pinapunta ako ni rain kagabi para kamustahin ka kung buhay ka pa matapos nang sumugod ka sa ulan nung gabing yun" napataas naman yung kilay ko sa sinabi niya after four years magpapakita ulit siya ng "care" sakin ? Wow ha!
"tapos katok ako ng katok sa apartment mo pero walang sumasagot kala ko kung napano ka na pagbukas ko ng pinto ayun nakita kita na nakahilatay na sa sahig sabi ng doktor ang taas daw ng lagnat tsaka nabinat ka daw, ikaw ba uminom ng gamot?"
"oo" maikling sagot ko
"kailan ?"
"kagabi pa!" at pinitik niya yung ilong ko
"ayun! Kaya naman pala anyway bayad na yung hospital bills mo binayaran na ng papa mo kaya kung kailan mo gustuhin e. Makakalabas ka na, sige zia alis na ko may work pa kasi ako kainin mo nalang yung prutas na binalatan ko para sayo" mahabang at pagpapaliwanag niya.
"Thank you" tapos nginitian ko siya at tuluyan na siyang lumabas
wala pang ilang minuto e. Bumukas ulit yung pinto nakita ko naman na si calvin yung pumasok na may dala ding prutas ngitian niya lang ako at hindi ko alam kung bakit parang may mga paro paro na lumilipad sa tyan ko ng nginitian niya ko. peste kung may baygon lang ako sa tyan inis-prayan ko na siguro to!
"ilang araw na ko dito ?" pambungad ko sakanya habang inaayos niya yung mga prutas na dala niya
"dalawa" sabi niya ng hindi tumitingin sakin, nagulat naman ako sa sinabi niya dahil hindi ko ine-expect na makakatulog ako ng dalawang araw
"ganun ? ayuko na lalabas na ko"
"hindi pa pwede hindi ka pa malakas"
"ok na ko, ok? tsaka dalawang araw na nasayang sa buhay ko tsaka sabi naman ng doktok pwede na kong lumabas kung kailan ko gustuhin " tumayo naman agad sa pagkakahiga
"okay fine wait lang i'll call the doctor do discharge you" sabi niya at lumabas agad, madali naman palang kausap tong mokong na to
~.~
"ilang araw na nga ba kong nakakulong dito sa kwarto ko ?" tanung ko sarili ko habang nakatutok dito sa laptop ko napatingin naman ako sa wrist watch ko jusko mag aalas tres na pala kanina pa pala ko hindi kumakain na aadict kas
may narinig naman akong kumatok ng pinto kaya binuksan ko naman kaagad to!
"anong ginagawa mo dito ?" sabi ko habang naka pamewang pa
"ahh wala lang dinalhan pala kita ng pagkain"
"salamat" wala gana kong sagot . agad naman siyang pumunta sa kusina at nilagay sa pinggan yung mga pagkaing dala niya
