"Dur yaklaşma!" diye bağırdı. Cidden acınası görünüyordu. Her yeri kan içinde kalmıştı. O karanlığın içinde bile parlayan mavi gözleri kan toplamıştı, kıpkırmızıydı. Saçları dağılmıştı çoğunu yakmıştı zaten. Yaktığı saçları bir kutuya koyup kenara nazikçe koymuştu. O koyu kahve saçlarının gitmesi başını üşütüyordu, geri kalanlar yandığı için sararmıştı. Onun bir psikopat olduğunu düşünüyordu, neden o zarar verirdi yoksa? "Lütfen dur, her şeyi açıklayacağım." Cevap vermiyordu. Üstüne yürüyordu, ona zarar vermeye kararlıydı. "Nereden gönderildin bilmiyorum ama, yanlış kişiyi arıyorsunuz!" Hiçbir sözünü dinlemiyordu, kulaklarını kapamış gibiydi. Acımasızca bakıyordu suratına, sanki bir dünya dışı varlık görmüş gibi. "Lütfen dur, yanlış kişinin peşindesin, ben o değilim," arkasından iki adam daha geldi. Karanlığın içinde siyaha bürünmüş olan bu adamlar, kızın dikkatini hiç çekmemişti arkaya doğru gitmeye devam ediyordu. Birinin elini tuttuğunu farketti. "Bırak, lütfen bırakın gideyim, istediğiniz her şey sizin olsun lütfen," elinden tutan adam bileğine meyve bıçağıyla kesikler atmaya başladı eli kan içinde kalmıştı. Arkasından gelen diğer adam ayakkabılarını çıkararak at nalına benzeyen demirleri ayağına çakmaya başladı acıdan kıvranıyordu. "AAA, lanet olsun, b-bu nasıl bi-ir işke-kence, lütfen d..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DIE ALONE
Horror"Cana çok yakındı, bir yandan da hayvanlarla ilgilenirdi buna rağmen hiç arkadaşı olmamıştı. Evdeydi, özel eğitim alıyordu. Evi, aileyi ve en çok da kardeşini severdi. Fakat..."
