Biz insanlar acınası varlıklarız .Neden mi ? Çünkü hiçbir zaman duygularımıza,tutukularımıza veya zevklerimize karşı koyamayız .Birisine karşı koysak bile istisnalar elbetteki çıkar.Hiçbir insan tamamen sağlıklı değildir.Herkesin kendince şeytanları veya melekleri vardır.Bugün bir iyilik yapıyorsam yapmak istediğim için değildir.O an kontrol meleğimizin elindedir ve bizi iyilik yapma konusunda dürter.Hani deriz ya olacağı varmış kaderimiz böyleymiş diye aslında öyle değildir.İnsanlar kendi kaderini kendi yazar , kendi yolunu kendisi çizer.Ben hayattan nefret etmiş bir insanım çünkü hayat bana karşı iyi davranmıyor.Bazen kendime kızarım bazen tanrıya neden böyleyim diye.Sonra düşünürüm ki tanrı beni böyle yaratmış diye.Her ne kadar hakkım olmasa bile tanrıya kızarım.Neden onca kulun arasında ben diye.
Ben kendimi yaşıtlarımdan çok farklı buluyorum .Bu yüzdende hiç arkadaşım yok.Yaşıtlarım kadar olgun değilim ama inançlarım çevremdeki kişilere göre çok farklı ve onlara göre kötüdür.Hobilerim kitap okumak ,şarkı dinlemek ve ağlamaktır.Evet tam bir ergen gibi görünüyorum ama değilim.Çünkü sevgilimden ayrıldığım için ağlayıp efkarlanmam .Hatta o işlere göz ucuyla bile bakmam .Dediğim gibi yaşıtlarımdan oldukça farklıyım.Arkadaşım yok ama bunun sebebi kesinlikle beynimdeki iblislerden kaynaklanıyor.Çünkü arkadaşlarıma ön yargı ile yaklaşıyor , sanki kurduğum düzeni inşa ettiğim köprüleri yıkacaklarmış gibi hissediyorum.
Bu arada kendimden bahsedeyim.Ben Morgana.Depresif ,garip bir kişiliğe sahip , ortamlara ayak uyduramayan sorunlu kız Morgana..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumuzdaki Şeytanlar
Non-FictionRuhumuzun içindeki şeytanları biz kontrol ederiz ama bir zaman sonra iblisler kontrolü ele geçirir.Pekala kontrolün bizde olması için ne yapmalıyız?Şeytana mı uymalıyız yoksa kendi meleğimizi mi oluşturmalıyız ...
