The 50th voicemail

49

9/26/15

5:00 AM

Hey its me Ean Claire Tavish, your girlfriend i just want to say thank you for all the memories of you and me. Hinding hindi ko yun makakalimutan. *sniff* and i'm sorry din kung gagawin ko ito sana mapatawad mo ako.

Sana maging masaya ka. Okay lang saakin kung humanap ka ng iba. Sana pag nagising ka na.....kunin mo yung letter na nasa ilalim ng kama ko, basahin mo yun ha. Wag kang mag dadalwang isip. Tandaan mo na mahal na mahal na mahal na mahal kita. Wag mong isipin na hindi kita mahal kaya nagawa ko ito. Patawarin mo ako ha. Sana mabuhay ka ng masaya. Wag kang mag papabaya sa pag aaral. Magiging successful business man ka. Tandaan mo na lagi lang akong nasa tabi mo. Yun lang im sorry ang i love you.

Raven's POV

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. Sumuko na ba siya?  Nandito na ako sa Pilipinas.

Its September 30 2015 sana abot pa ako sana hindi pa ako huli.

"Mom pag may nangyaring masama kay Claire di kita mapapatawad. Bakit kase di mo siya tinawagan.?"

"Im sorry my son "  di ko na siya pinansin at sumakay na sa kotse.
" manong bilisan mo kila Claire tayo dumaretso."
At nag maneho na siya.

Nakadating na kami sa bahay nila Claire pero ang nadatnan ko lang ay si manang na pugto ang mata. No no no sana mali ang naiisip ko.

"M-manang si Claire po? " tanong ko sa kanya at bigla nalang siya naiyak.

"Nasa Chapel po sir..." sagot niya. Nanakbo naman ako n papunta sa Chapel mga dalawang kanto lang ang layo nito dito sa bahay nila. At pag dating ko dun...

"No! " tanging nasabi ko. Di ito totoo. Ginawa niya nga. Napaupo nalang ako at napahagulhol. Pinuntahan naman ako ni Lawrence at tinabihan.

Hindi ako makatingin sa kanya nahihiya ako kase kung mas maaga akong nagising hindi ito mangyayari. Sana buhay pa siya.

"Wag mong sisishin ang sarili mo. Raven walang may kasalanan nito. Walang may gusto." Sabi niya.

"Kung nagising ako ng maaga e di sana buhay pa siya." Sabi ko sa kanya.

"Im sorry Raven." Tinap niya ang likod ko at umalis na.

Im sorry Claire.