Daniel's POV
(May 25, 2013)
*Helloooooooo babyyyyyy may tumatawag sayo! Sagutin mo na, love youuuuu muwaaaah*
Daheck. Yung ringtone ko. Kakagising ko palang, yan na narinig ko. Ouch. Tinignan ko kung sinong tumatawag. Pagkita ko..
Incoming call...
Andrea
Accept Decline
Syempre sinagot ko. Di ko to matitiis no. Mahal ko yan.
"Hello? Andrea?" sabi ko.
(Daniel, we have to talk.) Ahhh yung boses niya, nakakamiss.
"..." wala akong sinagot. Baka kasi ito yung tungkol sa kahapon.
(Fine, don't talk. Just meet me here at Starbucks at 2PM.)
Yun ang huling sinabi niya bago niya binaba ang phone.
Sinunod ko naman sinabi niya. Syempre, di matitiis diba? Naligo na ako't nagbihis. Okay so 1:30PM na. Bumaba na ako at nakita si Quen, iisa lang kasi tirahan namin. Our dads are business partners. Our moms have a separate business. Something girly I guess. Basta ganun.
"Hoy lalake, san ka pupunta? At bakit ka umiyak kagabi? Akala mo di ko naririnig mga silent cries mo. Pshh." sermon sakin ni sir. Joke.
"I'll explain later bye bro." namamadali kong sabi at lumabas na.
Papunta na akong Starbucks. Wala pang 2PM, nakita ko siya sa labas.
"Tara na sa loob." sabi niya. Bat parang worried siya? Natatakot? Tas ang cold ng pagkasabi niya. Wha?? Parang may mangyayaring masama.
"Miss, isang Strawberry and Cream Frappe. Ikaw, anong gusto mo?" wow ah. Di niya alam gusto ko. Eh, yun nalang din.
"Parehas nalang din." sabi ko.
"Miss, dalawa nalang na Strawberry and Cream Frappe." sabi niya at umalis na ang waiter. Wow ah, kung makatingin tong dalawa.
"So bat mo ko pinapunta dito?" cold siya sakin? Edi cold din ako sakanya. Pero parang wala ng pakialam eh. Mapride na kung mapride pero, ganun talaga.
"Don't worry, di ako magtatagal." sabi niya.
Dumating na ang waiter at ibinigay na sa amin ang dalawang fraps. Parang may tensyon sa kanilang dalawa. Kanina ko pa to napapansin. Ano bang meron sa kanila? Parang natatakot tong si Andrea. Eh, baka nagiging OA lang ako. Nabayaran na ni Andrea ung fraps, she took a sip of hers.
"I'm here for you to know that..
..I'm breaking up with you." ahh oka--. Wait, WHAT!?! sht sht sht sht.
"Teka bakit? Di mo na ko mahal?" jusko. parang anytime, iiyak na ako.
"I'm sorry Daniel. It's just that my heart does not beat for you anymore. In fact, it never did." never did?? what?? Anong ibig niyang sabihin?
"What? Never did? Anong ibig mo sabihin? Pinaglalaruan mo lang ako all this time?" and okaaaaay umiiyak na ko.
"I'm sorry Daniel. Pero si Drew talaga ang mahal ko. May hindi ka kasi alam. And hindi ko alam kung gugustuhin mo pang malaman iyon." sabi niya. Ano ba? Bat andami kong hindi alam?
BINABASA MO ANG
Broken Promises
FanfictionHappiness. That's all I ever wanted. O yes, I am happy. Actually, I WAS. Until I discovered something. I don't know what to think and what to do. I don't even know who to trust anymore. THANKS TO YOU. But then he came in my life and changed everythi...