Just me

Chapter #2

Ik probeer achter Adam aan te rennen, maar hij is me te snel. ''Adam stop!'' roep ik. Adam blijft stil staan. Niet omdat ik zei dat het moest, nee omdat onze directeur voor zijn neus stond. ''Mee komen jullie twee.'' zei hij streng. Samen lopen we naar zijn kantoortje, en hij doet zijn deur open met zijn sleutel. We gaan allebei zitten en hij begint al snel : ''Waarom rennen jullie achter elkaar aan?'' We gaven geen antwoord. Want er was geen bepaald reden ervoor. Het was zo stil dat je gewoon een muis zou kunnen horen. ''Als een van jullie geen antwoord gaat geven moeten jullie na school tot 5 uur de concierges helpen met opruimen.'' Ik had daar helemaal geen zin in, maar toch zei ik niks. Ik zag wel dat Adam iets wou zeggen maar toen hij zag dat ik stil bleef deed hij me na. ''Oke, wat jullie willen. Om 16;15 bij mijn kantoor.'' Ik kijk naar Adam en Adam naar mij, we staan op en lopen de kantoor uit. Ik vraag aan Adam waarom hij naar mij zat te gluren. ''Dat deed ik niet.'' zei hij terwijl ik hem met mijn eigen ogen had gezien. Hij werd rood en keek naar beneden. '' Waarom rende je dan weg...." En de directeur doet de deur open. ''Zijn jullie nog steeds niet naar jullie lokaal. Hup tempo!'' En we beginnen te lopen met de directeur achter ons aan. Eenmaal in de klas krijg ik een briefje naar me toegegooid. Met erop geschreven ; ''19:30 bosje.'' De plek waar ik door hun geslagen werd. Dat is wat ik in ieder geval dacht, anders had ik geen blauwe plekken. Ik kijk om me heen en niemand die laat zien dat die de briefje heeft gegooid. Om 16:15 loop ik rustig naar de directeur, en begin gelijk me taakjes te doen die ik heb gekregen. Na dat het 5 uur is geweest spring ik weer op me fiets om naar huis te fietsen. Na de briefje heb ik Adam niet gezien. Thuis aangekomen loop ik naar boven en begin ik te twijfelen. Zal ik wel naar die bosje gaan... Misschien gebeurt er iets wat niet fijn zou zijn. Ik besloot gewoon te gaan. Ik loop naar beneden waar me moeder op de bank zit. 'Mama ik ga even naar Ivy.' Dat is me beste vriendin. En ik loop de deur uit. Heel angstig ga ik naar de bosje. Ik zie niemand. Er staat een bankje, ik ga daar zitten en ik wacht. In de verte zie ik iemand aan komen lopen, ik probeer zo goed mogelijk te kijken. Adam! het is Adam! Hij komt lachend aan, en wist niet of hij nou gewoon naast me moest zitten of gewoon knuffel moest geven. Wat hij deed was gewoon naast me zitten.

Het was inmiddels al de tweede dag dat ik van het ziekenhuis kwam, ik voel me nog steeds niet 100% goed. Vandaag moest ik niet naar school, maar op stage. Het is ook me eerste keer dus ik heb er helemaal geen verstand. Ik sta op en loop naar me kledingkast. Ik sta daar half uurtje lang tot dat ik eindelijk weet wat ik aan moet doen. Nadat ik me kleren heb aangetrokken ga ik met de bus naar mijn stage, eenmaal aangekomen wil ik naar binnen lopen maar ik kan de deur niet vinden. Ik draai me om en ik botst tegen een lang gespierd jongen aan.. ''Oh, sorry mijn schuld ik moest beter opletten.'' Ik raap me spullen op en ik loop schamend gelijk door. Stiekem achterover gekeken en ik zag dat hij wat wou vragen. Nog steeds had ik de ingang niet gevonden. Hij haalde me in en wees mij de weg. ''Hier is de ingang.'' En ik kreeg een rood hoofd. Ik liep naar de balie. ''Hallo ik ben Alyssa, ik kom hier voor me stage. Waar moet ik naar toe.'' Heel aardig word ik geholpen, en gebracht waar ik na toe moet. Later blijkt dat ik stage moet lopen met die jongen die ik buiten zag. Eerste stap die ik maak in de kamer en ik zie gelijk zijn gezicht. Hij komt naar me toe, en komt naast me staan en fluisterd. ''Jack.'' Zijn hand komt mijn kant op. Ik schud zijn hand en zeg: ''Alyssa, aangenaam.'' Tenslotte ben ik klaar met me eerste stage dag, en ik ben al thuis.

Plotseling hoor ik de bel. Me moeder schreeuwt al ''Alyssa, je vriendin is er.'' en ik hoor haar tegen Ivy zeggen dat ze naar boven mag komen. ''Hey, gaat alles goed?'' zegt Ivy en ik reageer er standaard op ''Ja en met jou ?'' Zo beginnen we een gesprek over Jack en paar uurtjes later voel ik iets in me nek, ik vraag aan Ivy of ze wilt kijken. En ze kijkt me met open mond aan..