Ya Peki Şimdi

Teselli Zamanı

Murat...
Hızlıca yanina koştum onun yanındayım çünkü ona aşıktım ama Berk yüzünden acilamamistim karşımda ağlıyordu kafamı ondan kaldırıp etrafıma baktığımda annesi ve babası kendilerini asmışlar hemen yanına oturdum ve kolumu omzuna attım ve kafasını gösüme sabitledim. "Neler olmuş burda"
"Al bak" diyerek kâğıtı uzattı "Bukelemun Rüzgâr ne işi var babanın bu adamla" dedim hıckırıklar ardında "bilmihorum" dedi. Offf Latif amca (Rüzgâr'ın babası) ne dixye bulaşırsın ki böyle birine içimden yine uzun bir offf çektim Rüzgar kollarımda ağlarken polisler iceri girdi ve cesetleri incelediler ve tam o sıra Rüzgâr'ın kardeşi neydi ismi Denizdi heralde " Ruzgar Deniz nerde"
"Eyvah Denizi unuttum ben llah kahretsin nasıl olurda unuturum" biz konuşurken kapının tekrar açıldığını fark ettik ve ikimizde yerimizden fırladık Denizin yanına ilerleyip onu yukarı çıkardık o ise bize şaşkın şaşkın bakıyordu
"ne oldu niye Murat abi bizde yoksa akşama muazzam sofralardan mı var" diyince ben şok bu çocuğa nasıl anlati anltcagiz derken klima bir fikir geldi.
"Deniz babanlar is icin uzak bir ülkeye gittiler o sırada soz bizde kalacaksınız" Denizin yüzündeki sırtma beni rahatlatmıştı kafamı cevirdigimde Rüzgâr'ın şaşkın gözlerine rastladım noluyo dercesine bakıyordu o sırada lafa tekrar atıldim
"Hadi hemen hazirlanin" dedim sırıtarak takii Rüzgar kolumdan tutup kenara cekene kadar "napiyorsun işler dahada sarpa saracak"
"Bak şimdilik boyle olsun bir kac gün sonra babanlar gelirken kaza yapıp öldüler deriz şimdi onları ipte asılı gormesinden iyidir"
"Haklısın"
Yüksek sesle ben iniyorum siz hazırlanın ama beni bekletmeyin ha" dedim sırıtarak aşağı polislerin yanına indigimde cesetleri kaldirmislardi bile yanlarına gittim
"Cinayet mi yoksa intihar mı?"
"Intahar"
Aslinda cinayetti aptallar belki bukelemunun adamlarıydi bunlar o yuzde intihar diyorlardı.
.......
"Biz hazırız habi Murat abi" dedi Deniz
"Gidelim" dedim ve kolumu denize uzattım girmesi için oda girdi tabi.

Deniz
Her şey çok mükemmeldi hemde Murat abiyi cok severdim. Zaten babasıyla babam ortaklardı ama ablam fazla gorusmezdi. Ama ben murat abiye hayrandım 2 metre boyu kumral sacları bebek mavisi gozleriyle etkileyemiyeceği kiz yoktu bence. Evden cikarken yaptığı centilmenlik hosuma gitmemiş değil arabaya bindiğimizde hic konuşmadık sadece benim istediğim şarkıyı dinliyorduk
Can damarımsın
Senden önce öylesine nefes almış bu beden
Seni beklemişim ben bir ömür boyu
Meğerse hiç bilmeden
En büyük aşkımdın belki
Ama
En büyük korkumdun bir yandan da
(Ya bir gün biterse
Bu aşk diye ağlıyorum
Her gece
Ben senin kalbinde hayat buldum
Sen alınyazım ilkbaharımsın
Yokluğun sanki kıyamet gibi
Sevgilim sen benim can damarımsın
Birde benim sarkiya eşlik etmem vardı tabi sonunda Murat abilerin evine geldik iceri girdiğimizde Murat abi annesini kenare cekip bir seyler dedi.
...
Biz murat abinin eşliğinde onun odasına ilerledik ve odaya girdiğimizde
"Burda kalıyorsunuz"
"Hep beraber mi?"
"Hayır ben salonda yatacağim"
"Biz senin odani işgal etmiş mi oluyoruz"
"Bi nevi" dedi gülerek
"Kabul etmiyorum sende burda kalacaksın"
"Sen nasıl istersen küçük hanım."
Birden bizim konuşmamıza yarılan ablamı gördüm ona bakarak
"Komik olan ne"
"Sey arkanizdaki tablo"
Dönüp tabloya baktığım da ben yaşlarındaki birinin resmi vardı tbloya bakıp kahkaha atmaya başladım resme biraz daha yaklastigimda alt sol köşesinde Murat Karanlık yazıyordu yani resim Murat abiye aitti gülmekten yere oturdum. o sırada meltem ablanın bizi cağırdığını fark ettim
"Gençler hadi yemeğe"
"Geldik Meltem abla" dedi ablam sofraya indik ve yemeğe başlamak için Tarık amcayi bekledik Ve Tarık amca sofraya geldiğinde küçük kardesim denize annemlerin yolda kaza gecirip öldüğünü anlattı.
Saygı değer okurlarım inşallah beyenmissinizdir eğer beyenmediginiz bir bölüm olursa yorum yapmanız yeterlidir.....