Umi's POV
3 months later~~~
"Umi, natapos mo ba yung movie?" tumingin ako sakanya at tumango.
Habang naglalakad kami ay may nakita kaming studyanteng nagkukumpulan. And I know kung sino na naman ito.
"Here they go again. Tsk. Tsk. Tsk. Kawawa talaga si boy no?" sabi ng kaibigan ko at nakita kong nagsialisan na silang lahat. Sa nakita ko, umiiyak na naman yung lalaki at si girl naman aya wala na roon.
Tsk, bakit pa kasi naghahabol ng naghahabol kung ayaw na talaga. Di ba niya kilala ang word na GIVE UP? MOVE ON? Dahil sa ginanagawa niya ginagawa niya lang kawawa ang sarili niya.
"Tara na friend." tumango ako tumalikod at liningon ulit ang lalaki at sa di malamang kadahilanan lumapit ako sakanya at kinuha ang panyo ko.
"Hey." halatang nagulat siya at nung inabot ko ang panyo mas nagulat siya. Ano bang meron sakanya at ang pagigigng magulatin niya?tsk, Seriously?
"Stop crying. You should know where and when to cry. BE brave." I said at umalis na at di na muling lumingon pa.
Her POV
I saw what happened, hindi naman talaga ako umalis. Nakita ko kung paano siya lapitang ng babaeng nakasalamin na may mahabang buhok at may nakita akong sa mata niya, PAGHANGA.
Hinahangaan niya yung babae, at kahit masakit man kailangan ko tong gawin.
Di ko siya iiwan ng nasasaktan.
Pinahiran ko ang luhang tumulo sa mukha ko na di ko alam na tumutulo na pala. Huminga ako ng malalim at tumalikod.
I took my phone and texted my private investagator.
I sigh.
I hope she can be the one.
BINABASA MO ANG
Seasons of Love
Teen FictionFive hundred twenty five thousand six hundred minutes The only time I have left, and I have three missons will I be able to finish it in TIME?