-Δικο σου Pov-
(Το όνομα σου) ψυθηρισε ο ένας απο τους δύο κολλητους μού την ωρα που γραφαμε το πιο σημαντικό διαγώνισμα στα μαθηματικά. Γουρλωσα τα ματια μου και εκανα οτι δεν τον ακούω (το όνομα σου) ξανά είπε και γύρισα διακριτικά για να μην με δει ο καθηγητής 'τι θες;' τον ρώτησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα 'την απάντηση στο 2' μου έδειξε με τα χέρια του τον αριθμό 2 και κοίταξα το χαρτί μου για να την δω 'γ' 'ευχαριστώ' μου έκλεισε το μάτι και έγραψε την απάντηση στο χαρτί 'ησυχία παιδιά' φώναξε ο κύριος Παπαδόπουλος και κοίταξε τον Harry. Έριξα ενα μικρο γέλιο και συνέχισα να γράφω.
'Ρε ηταν δύσκολο' παραπονέθηκε ο Harry και έφαγε μια μπουκιά απο την ζαμπονοτυρόπιτα του 'ναι όχι οτι εσύ δεν ξέρεις τίποτα' είπε η Demi και γέλασα. Άνοιξα την τσάντα μου και εβγαλα το τετράδιο μου 'Άστον Demi έχει τον πόνο του τωρα' 'ναι γιαυτό τρώει το γομαρι' τον έπιασε απο τον ώμο και τον έσπρωξε 'θα με πνίξεις' είπε ο Harry με το μπουκομενο του στόμα. Τους κοίταξα και χαμογέλασα αχ αυτά τα παιδιά είναι οτι καλύτερο μου έχει συμβεί. Τους ξέρω απο μικρό παιδί απο το νήπιο και απο τοτε δεν έχουμε χωρίσει ουτε μια στιγμή.
Κάθε μέρα 'μαλώνουμε' δηλαδή ο Harry και η Demi αλλά όχι στα σοβαρά είναι ο τρόπος τους για επικοινωνία. Μαζί δεν κάνουνε και χωρια δεν μπορούνε.
Ακουμπήσα το μολύβι πανω στο χαρτί και άρχισα να σχεδίαζω...να σχεδίαζω αυτά τα δυο πρόσωπα που βλέπω μπροστά μου. Σε λιγα λεπτα είχα τελειώσει, έχω κανει άπειρα σχέδια με αυτους τους δυο να τρώνε, να γελανε, να τσακώνονται είναι η έμπνευση μου.
'Τι λετε θα πάμε;' ρώτησε η Demi και ο Harry μούγκρισε κουνώντας το κεφάλι του 'ναι ναι θα πάμε δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσουμε αυτό το πάρτυ' έβαλε την χαρτοπετσέτα πανω στο στομα του και σκουπίστηκε 'οκ πάμε δεν έχω πρόβλημα' συμφώνησα τέλεια αυτό το πάρτυ το περιμένω εδώ και καιρό αλλά κάτι δεν μου πηγαίνει καλα, κάτι νιώθω μέσα μου μακάρι όλο αυτό να είναι της φαντασίας μου.'Ρε μαμα που είναι το μαύρο μου φόρεμα;' φωναξα απο το δωμάτιο μου δυνατά. Γιατί πειράζουν τα πράγματα μου γαμωτο; μου σπάνε τα νεύρα όταν μου αλλάζουν τις θέσεις τους '(το όνομα σου) στην ντουλάπα είναι' μου είπε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο 'δεν είναι' της είπα και έβγαλα το νεσεσερ μου για να βαφτω 'κι' όμως ειναι' το έβγαλε και το άφησε στο κρεβάτι μου 'δεν φταίω εγώ εσύ τα βάζεις μέσα μέσα και δεν τα βρίσκω' της έδωσα ενα φιλί και πήγα να βαφτω.
Τα μαλλιά μου τα εκανα μπούκλες και αποφάσησα να εχω ενα πιο σκούρο βάψιμο. Έβαλα τα τακούνια και πήρα το πορτοφόλι μου, αναρωτιέμαι το τι θα έχει βάλει τελικά ο Harry είχε αγχωθει και οποτε μιλούσαμε για αυτό το θέμα γινόταν κατακόκκινος. Πήγα στο σαλόνι και είδα τους γονείς μου μαζί με τον αδερφό μου (μικροτερος οτι ηλικία θέλετε) να κάθονται και να βλέπουν τηλεόραση 'οο τι κούκλα είσαι εσυ;' μου είπε ο μπαμπάς μου και χαμήλωσε την τηλεόραση πήγα δίπλα του και του έδωσα ενα μεγάλο φιλί στο μάγουλο κορίτσι του μπαμπά βλέπετε 'σε ευχαριστώ πολυυ μπαμπακουλι μουυ' είπα με μια γλυκιά φωνή και είδα την μαμά μου να έχει μια ξενερωτη φάτσα. Είμαι σίγουρη οτι ζηλεύει 'εε βέβαια ο μπαμπάς η μαμά τίποτα' είπε με σταυρωμένα χέρια 'έλα ρε μαμά μην ζηλεύεις' της είπα με τα γλυκά μου μάτια και το κουδούνι χτύπησε. Η μαμά σηκώθηκε και άνοιξε 'γεια σας κυρία (το όνομα της μαμάς σας)' ειπαν ο Harry και η Demi ταυτόχρονα και της έδωσαν και οι δυο ενα φιλί στο μάγουλο ο Harry στα δεξια και η Demi στα αριστερά 'να και κάποια παιδιά που με εκτιμανε' είπε φωνάζοντας για να την ακούσουμε και έβαλε τα χέρια της το ένα πανω στο άλλο.
'Ζηλευει' μου είπε ο μπαμπάς που είχε το χερι του στο στόμα του για να μην τον ακούσει η μαμά 'ακούω (το όνομα του μπαμπά σας)' είπε η μαμά και ο μπαμπάς μου έκανε μια γκριμάτσα. Κοίταξα τον Harry και είδα οτι είχε ερθει με πουκάμισο
YOU ARE READING
Η Απαγωγή ~Fifth Harmony/you~{#Wattys2016}
FanfictionΣε αυτήν την ιστορία πρωταγωνίστρια είσαι εσύ μαζί με τις Fifth Harmony. Η ζωή σου είναι τέλεια τα έχεις όλα, μέχρι που μια μέρα όλα αλλάζουν προς το κακό ή μηπως πρός το καλό;