Η Απαγωγή ~Fifth Harmony/you~{#Wattys2016}

Κεφάλαιο 2

-Δικο σου Pov-

Αχ ποναω...ποναω παρα πολύ δεν νιωθω το κεφαλι μου ολα γυριζουν ειναι σαν να εχω φαει εκατο μπουνιες, ακομα δεν μπορω να συνειδητοποιησω το τι εχει γινει δεν το πιστευω οτι καποιοι με εχουν απαγαγει. Η ζωη μου απο εκει που ηταν τελεια εχει γινει ο χειροτερος μου εφιαλτης.. γιατι να γινει αυτο σε εμενα; τι εχω κανει; εγω παντα ημουν καλη με ολους νοιαζομουν για τους αλλους και εκανα τα παντα γιαυτους. Ελπιζω οι δικοι μου να εχουν καταλαβει οτι κατι συμβαινει και να εχουν αρχίσει να με ψάχνουν αλλιως ειμαι σιγουρη, δεν θα το αντεξω ολο αυτο θα τρελαθω.
Τα χερια και τα ποδια μου ηταν δεμενα και βρισκομουν πανω σε ενα παλιο κρεβατι σιγουρα ο χωρος που με ειχαν ηταν αποθηκη, ακουσα βηματα και εκλεισα τα ματια μου επρεπε να νομιζουν οτι κοιμαμαι ακομα.. φοβόμουν αν καταλαβουν οτι ειμαι ξυπνια θα μου κανουν κακο. Η πορτα ανοιξε και ακουστηκαν βηματα να ερχονται προς το μερος μου η μια απο αυτες εκατσε στο κρεβατι διπλα μου και νομιζω οτι ηταν αυτη που μιλησε πρώτη 'μπορεις απλα να ηρεμισεις; δεν προσφερει τιποτα το να εισαι ετσι' 'κοιτα την εχει περασει μια ολοκληρη μερα και αυτη ΑΚΟΜΑ να ξυπνησει' ειπε η αλλη φωναζοντας 'μην ξεχνας οτι ηταν σε παρτι πριν την φέρουμε εδω λογικο μου φαινεται να μην ξυπναει' 'δεν με νοιάζει έτσι θα το πάμε δηλαδή;' φώναξε και ακούστηκε ενα μπαμ πρέπει να χτύπησε κατι όπως τραπέζι η κάτι τέτοιο.
'Εεε εεε τι κάνεις εκεί ηρέμησε' ακούστηκαν και αλλες φωνές πόσες είναι ρε φιλέ; παει δεν θα βγω ζωντανή απο εδώ μεσα.
'Δεν μπορω ρε κορίτσια όλο αυτό είναι πολύ για εμένα, ποτε δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου να κάνει τέτοια πράματα' 'γιατί εμείς τον ειχαμε φανταστεί; ρε Lo;' τώρα έχω δυο στοιχεία για αυτές τις κοπέλες κοντή και Lo, όχι οτι με βοηθάνε βρήκανε και αυτές να βαλουνε ψευδώνυμα δεν μπορούσαν να το κάνουν αλλιως, το εκαναν οπως στις ταινίες 'θυμάσε παλιά ήμασταν τέλεια η ανάγκη μας έφερε εδώ και α-'
Όχι όχι τώρα ρε όχι τώρα αμάν μια ζωή στις πιο ακατάλληλες στιγμές μου έρχεσαι 'αψουυυ' φτερνίστηκα και για μια στιγμη δεν ακουγόταν τίποτα κυριαρχούσε η απόλυτη σιωπή σε παρακαλώ πολύ σε παρακαλώ πολυ να μην το εχουν καταλάβει 'είναι ξύπνια τόση ωρα είναι ξύπνια' φώναξε ξανά αυτή η Lo, άνοιξα τα ματια μου και είδα μια μαυρομαλλα κοπελα να με δείχνει με το χερι της και μια καστανομαλλα να την κρατάει απο την μέση για να μην μου ορμησει. Πετάχτηκα 'όρθια' και πήγα να πάω όσο πιο μακρια μπορούσα, με τα δεμένα μου χέρια και πόδια 'Lo Lo σταμάτα' της είπε η πιο ψιλή κοπέλα παλι καλά Χριστέ μου είναι και οι αλλες και τις συγκρατούν 'βοήθεια βοήθειαααα' ούρλιαξα με όλη μου την δύναμη ώστε να ακουστω, να με ακούσουν και σωθω απο αυτές εδώ 'σσσςς' μου έπιασε το στόμα η σκουρόχρωμη κοπελα και με πίεσε λίγο 'με πονάς' είπα αλλά δεν ακουγομουν καλά, δεν το κατάλαβε την έβλεπα που είχε ενα βλέμμα απορίας στο πρόσωπο της και ζητούσε απο τις αλλες να της πουν τι έλεγα. Άνοιξα λίγο το στόμα μου και έβαλα τα δόντια μου πανω στο χερι της 'ααααα' έβγαλε μια κραυγή πόνο απο το δάγκωμα που της έδωσα 'με δάγκωσε' συνέχισε να κρατάει το χερι της και να πηγαίνει πανω κάτω στο δωμάτιο 'πάμε μέσα' είπε ήρεμα η ψιλή ξανθιά κοπελα και άνοιξε την πόρτα 'πάμε όλες μας μεσα' είπε η πιο κοντή σώζοντας με απο την Lo η οποία ηταν έτοιμη να μου ορμησει ξανά.

2 ώρες έχουν περάσει απο την ωρα που έφυγαν και ομολογώ οτι έχω πεθάνει της πείνας, το στομάχι μου γουργουριζει τόσο πολυ που είναι λες και γίνεται ο παγκόσμιος πόλεμος εκεί μέσα. Κοίταξα τον τοίχο για εκατοστή φορά με έχουν που με έχουν κλειδώσει εδώ μέσα τουλάχιστον να μου φέρουν να φαω κατι. Απο την μια πειναω απο την αλλη βαριέμαι, τι απο εδώ και πέρα έτσι θα είναι η ζωή μου; έτσι θα ζω;

Τοκ τοκ
Γύρισα το κεφάλι μου πρός την πόρτα και μέσα μπήκε η κοντή και η καστανή κοπέλα 'σου φέραμε κατι να φας' εγιρε το κεφάλι της αλλά κοίταξα αμέσως αλλου, επιτέλους σκεφτηκαν οτι υπάρχει και μια ζωή εδώ μέσα 'να το αφήσουμε εδώ;' ρώτησε η καστανομαλλα δείχνοντας το κρεβάτι που με είχαν, έβγαλα εναν βαρύ αναστεναγμό και γύρισα εντελώς ώστε να μην της βλέπω καθόλου. Πρεπει όμως να είναι καλες μαγείρισσες το φαι τους μυρίζει υπέροχα 'οκκκ και εγώ στην θέση σου το ίδιο θα έκανα' με έπιασε απο το πηγούνι και με έκανε να δω το πρόσωπο της, πρώτη φορά το έβλεπα τόσο καθαρά 'είμαι η Ally' μου χαμογέλασε και πετάχτηκε πανω μας η αλλη κοπελα 'και εγώ είμαι η Camila' δεν απάντησα έσκυψα το κεφάλι μου και τα δάκρυα μου είχαν αρχίσει να πέφτουν χωρίς καν να το συνειδητοποιήσω έβαλα το χέρι μου στο πρόσωπο μου και το σκούπισα 'μην κλαις' είπε η Camila μου μιλούσε τόσο γλυκά και καλά.. λες και ηταν φιλη μου 'παραταμε' φωναξα και την έσπρωξα ρίχνοντας την πανω στην Ally, ξαπλωσα στο κρεβάτι και κουλουριαστικα πλέον δεν μπορούσα να κάνω κάτι αλλο έκλαιγα και είχα τα χέρια μου πανω στο κεφάλι μου
'Πάμε Mila ας την αφήσουμε μονη είναι καλύτερα έτσι' σηκώθηκαν και οι δυο και πήγαν να φύγουν, τις κρυφοκοιταξα για να δω τι θα κάνουν 'φάε τουλάχιστον... εχεις να φας λογικά απο χθες και είναι ήδη απόγευμα σήμερα' μου έδειξε το δισκο με το φαγητο αφού με έπιασε που τις κοίταζα και έκλεισε την πόρτα. Δεν περίμενα ουτε μισό δευτερόλεπτο έπιασα τον δίσκο και τον έβαλα πανω στα πόδια μου, με την πρωτη μπουκιά που έβαλα στο στόμα μου ηταν λες και βρισκόμουν στον παράδεισο. Τουλάχιστον αυτό είναι το μόνο καλό απο όλο αυτό.
Ηταν μακαρόνια με κύμα μακάρι να με ταιζουν τέτοια φαγητα κάθε μερα και όχι φιδέ η φακιες που τους ταιζουν συνήθως. Μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα το είχα τελειώσει για πολύ πεινα μιλαμε, ήπια το νερό και ξαπλωσα να δω τι θα κάνω παλι το μονο που μου μένει είναι να σκεφτώ. Το πως είναι να είμαι ελεύθερη, να βγαινω βόλτες με τους κολλητους μου, να είμαι με την οικογένεια μου και το πως...
Και το πως θα αποδρασω ναι αυτό είναι θα μπορέσω να φύγω απο εδώ μέσα.

~~~~~
#ΗΑπαγωγη #greekfanfic

Πείτε γνώμη (αν θέλετε)😉❤
Συγνώμη για το οποιοδήποτε λάθος vote, comment, follow plz😘❤❤