Bölüm 2

27 0 2
                                    

Yanıma fazla bir eşya almayı düşünmediğim için daha da doğrusu yeni hayatımın şehrinde,umutlarımın şehrinde bana eskiyi hatırlatacak bir şeyler istemediğim için desek daha doğru olabirdi çünkü bırakın eşyaları, burdan giderken eski duruyu bile yanımda götürmeyecektim. Eğer onu yanımda götürürsem hiç bir şey değişmezdi o yine herkese inanır güvenir sonra da bir bakarsın en yakın arkadaşıyla neyse ya eski duru da artık istanbul da kalacak artık hayatım da ona yer vermeyeceğim.
" duru hadi hala hazırlanmadın mı geç kalıyoruz"annemin bana seslenişinden sonra kendime şöyle bir baktım evet uyumak için gayet hazırdım ama aile yemeği için hiç de öyle değildi annem beni böyle görse iki saat konuşurdu onun yerine dünya rekorumu kırıp 10 dakka da hazırlanmayı tercih ederdim.
"Duru sana diyorum cevap vermeyi düşünüyor musun" annemin seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrılıp cevap verdim "evet anne geliyorum" bunu söylerken dolabımı açmış bir şort be tşört çıkartmıştım.
Hemen üzerime geçirip çantamı ve ayyakkabımı alıp aşağıya indim.
Annem beni süzdükten sonra sinirle"bu saç ne duru"deyince elim istemsizce saçıma gitti ve kalemle tutturduğum ev topuzum da aynı saniyelerde aklıma geldi kalemi çektim ve saçlarımı aynanın karşına geçip biraz şekil verdim ve işte tamam şimdi hazırdım.
Annem bana bakıp kapıdan dışarıya çıktı bu da annemin dilinde demek oluyor ki "olmuş sende gelebilirsin" hemen arkasından bende çıktım.
Aile yemekleri babaannemlerde olurdu hep ve yine onlara doğru yola çıkmıştık ilk defa buradan gideceğim için içimi bir hüzün kapladı bu hayatımda ailemizde en samimi bulduğum kişi babaannemdi onu gerçekten çok severdim ve belki de burdan giderken beni hüzünledirecek tek kişi de oydu ama babaannem benim izmire gitmeme nasıl izin vermişti ki "anne babaannem benim izmire gitmeme nasıl izin verdi?" Diye sorduğumda annem düşündü "sanırım haberi yok çünkü baban buna dair bir şey söylemedi" deyip sanki hiç sorun yokmuşcasına önüne döndü annem ve umursamazlığı beni öldürüyor çünkü bu gerçekten çok büyük bir sorundu şuan hayallerim bir balon gibi uçup gidecek gibi hissettim çünkü babaannem buna izin vermezdi eğer onu biraz tanıyorsam ki, tanıyorum da
Hayır hayır pes etmek yok kim hayallerine bu kadar çabuk ulaşır ki bir duru sayer sözü "Hayallerine giden yolda asla pes etme."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 28, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Hayatımın GüneşiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin