De mooiste dag van het jaar!

Het ochtendlicht scheen door het raam. Ik geeuwde, ging rechtop zitten en keek op de klok. Meteen wist ik hoe laat het was: 1 januari, Nieuwjaar. Met een zucht liet ik me weer vallen op mijn bed. Het zou een drukke dag worden.

Beneden klonken de vertrouwde ochtendgeluiden: het tikken van lepels tegen een kom, het proberen gedempt te praten, de trippelgeluidjes van mijn zus die op de houten vloer rondloopt. Met de gedachte: 'het duurt maar één dag', stond ik recht en deed mijn mosgroene pantoffels aan, die naast mijn bed stonden. Ik liep zo stil mogelijk de trap af, zuchtte diep en deed de deur met een glimlach open. Ik liep de woonkamer binnen. Ik at mijn kom gekookte havermout leeg terwijl ik naar buiten keek. Ook al scheen de zon, het was toch verraderlijk koud. Dat zag ik natuurlijk niet, maar ik wist het wel. Ik liep met mijn lege kom terug naar het aanrecht en spoelde hem uit. Het koude water klotste tegen mijn handen. Ik draaide de kraan dicht en liep naar boven.

Terwijl mijn broer wakker werd gemaakt door mijn mama hielp ik mijn zus met kleding kiezen, zelf nam ik mijn grijze trui. Terwijl ik mijn deken goed legde, kwam mijn zus binnen met klagelijke vossen geluidjes. Ik streelde haar over haar hoofd. Daarna drukten we onze neuzen tegen elkaar. Ze liep trippelend de kamer uit met een tevreden grommetje.

Toen we klaar waren stapten we in de auto. Terwijl mijn zus tegen mijn schouder in slaap was gevallen, vroeg mijn papa, voor de derde keer vandaag, of we zeker alles mee hadden. Omdat hij dat altijd vroeg, negeerden we hem. Terwijl we voor de laatste keer de planning en de taken bespraken, werd mijn zus naast mij wakker met een kort jankje. Ik aaide haar als teken dat ze stil moest zijn. Ik wist dat we er bijna waren. En toen was het zover. De auto stopte met piepende banden.

Mijn mama bleef in de auto aan het stuur zitten, met mijn zus op de achterbank terwijl mijn papa, mijn broer en ik uitstapten. Ik zuchtte diep en volgde toen mijn papa terwijl ik mijn muts opzette. Mijn broer en papa volgden mijn voorbeeld. Terwijl mijn papa de deur opende, deelde mijn broer de inhoud van de sporttas eerlijk uit. Mijn papa liep naar binnen en volgde de directeur naar de brandkast terwijl mijn broer en ik de bedienden in bedwang hielden. Mijn papa liep naar ons toe met de zware zak over zijn schouder terwijl hij nog een bevel riep naar de angstige bedienden. We volgden onze papa naar de auto en stapten in terwijl mijn mama de auto startte. We raceten weg terwijl ik mijn hart voelde kloppen in mijn keel. De buit lag aan mijn voeten. Ik hoopte dat deze dag snel voorbij zou zijn. Ik wist dat we het geld nodig hadden, want op het einde van elk jaar komen we nooit rond. Als mijn ouders echter zouden werken, moesten we niet elk jaar op tocht gaan. Mijn papa zei weer, zoals elk jaar, dat het een goede buit was en dat die bank echt dom was. We gaan er namelijk elk jaar op 1 januari langs.

We dumpten de verdachte auto en stapten in de vluchtwagen. De beruchte sporttas met de wapens hadden we achtergelaten in de gedumpte auto in de rivier zodat alle sporen uitgewist zouden zijn. We snelden weg van de plek waar we de auto hadden achtergelaten. Terwijl mijn zus het geld in schoendozen stopte, pakten mijn broer en ik de dozen in. Omdat we dit al jaren deden moest er niets afgesproken worden. Mijn papa benadrukte dat we ons moesten haasten, omdat we bijna van de kleine landwegen waren.

We waren snel klaar met de buit te verpakken en gooiden al de pakjes in de koffer. Het werd druk op de baan en mistiger. We kwamen op de grote baan en weldra zou de missie geslaagd zijn.

Alcoholcontrole. Hoewel ik nerveus was, wist ik dat ze niets konden vinden. Niemand zou vermoeden dat in de pakjes geld zou zitten. Ik wist dat mijn papa niet zou willen dat wij het woord namen, hij alleen zou iets zeggen. De agenten klopten op het raampje en mijn papa deed het open. Ondanks de koude lucht die binnenkwam, brak het angstzweet me uit. Ze hadden door dat mijn ouders niet hadden gedronken en deden niet eens moeite om in de koffer te kijken. Alles zag er ook gewoon uit: de kinderen op de achterbank, de ouders van voor en een slapend meisje op de schouder van haar zus.Toen we weg waren van de agenten juichten we luidruchtig.

Toen we eindelijk thuis waren, de autorit leek veel langer te duren dan normaal, kon ik uiteindelijk relaxen in de zetel en bekomen van de overval. Ik zou een tijdje vrijgesteld zijn van overvallen. Tot volgend jaar...