A Silent Mafia Boss

*** 2 ***

✩✩✩ Erick ✩✩✩

" Every target have a specific red spot, shot it directly."

Kinasa ko ang baril.

Nakamasid si Grandpa.
May mga nakasabit na human sponge rubber. Kailangan namin ni Rost ng isang kompetensya para pahangain ang matanda.

Competition : Less time, yun ang panalo.
Unang humakbang sa red line si Rost.

Si Rost, ang tinuturing na pangalawang apo ni Lolo. Pero wala paring tatalo sa biological grandson.

Hindi ako napakisapmata sa mga kilos na ipinakita niya.

Pagkatapos niya...
Di ko pinakingan ang oras niya.
Pagkaapak ko sa redline...
Ang anim na bala, para sa anim na target.

Halos isang patak lang ng tubig ... natapos ko ubusin ang balang yun.

Walang nag-ingay.
Kundi ang palakpak ni Lolo.
Na sinundan nila.

"That's impressive Master Erick."

Inihagis ko kay Rost ang baril.
Sinalo niya ito...
Ngumiti siya sa akin...

"Ano pa nga ba ang asahan natin kay Erick."

Lumabas na ako ng training area.

Madaming dahilan kung bakit mas ginusto kong mapag-aralan ang maging marahas.

Una, ang nakaraaan.
Pangalawa, ang malinaw na paghihiganting nakalaan sa akin.
Pangatlo, ito ang nasusulat sa kapalaran ko.

Nasa puder din ako ng isang tao na kilala sa ganitong mga aktibo.
Isang Mafia Boss si Grandpa.
Ang Sicily Mafia.
Sicilian Mafia Group form at Italy.

Ang sabi matagal ng nabuwag ang Mafia Group na ito. Ngunit ipinalabas lamang ang balitang ito, upang maging kampante at bumalik sa normal ang mga tao.

Subalit kahit kailan hindi ito nawala.
Lihim na lumalaki ang organization...

Ang operation na nasa ilalim ng organization ay di maitatangi na ang ilan ay illegal.

Right now, di namin kailangan ng pera.
Dahil mismo ang pera ang gumagawa ng paraan para makarating sa amin.
Sa ngayon, parang tubig ng grupo na bumubuhos ang bagay na yan sa amin.
Ang kailangan lang namin...
Ko... ang maghiganti.
My life was dedicate for my priority which is to revenge.
Ito ang buhay na naghihintay sa akin.

Dalawang linggo na rin ang nakakalipas ng mangyari ang barilan sa parke.
Balita ko may mga namatay.

Aaminin ko... palaisipan sa akin kung may mga batang nadamay... kung meron man...
Tulad ng batang nadapa... wala parin akong pakialam. May sarili silang buhay at may buhay din akong panindigan.

"Anong balak mo ngayon." Si Rost.
"Tss. Ako talaga ang tinatanong mo."
"Halata namang may bumabagabag sa'yo."
"Talaga lang."

Nang may larawan siyang inilabas.
...

"Yan yung mga batang nabiktima ng barilan."

Tsk. Paano'ng nalaman nito na ipinapaalam ko kung anong nangyari.

"Mga ulila na. May namatay... ito."

Bumalik sa alaala ko...
Yung batang may kaarawan.

"At itong dalawa nasa hospital. Parehong nangangailangan ng surgery sa puso..."

Tinignan ko siya.

"Paano mo nalaman ang tungkol dito."
"Erick, baka nakakalimutan mo... isa tayong organization.  Para sa'yo, nag-abot na ng tulong ang grandpa mo."
"Tss. I just want to help them secretly. Paano'ng nalaman na naman ito ni Grandpa."