ผมรีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมวิ่งตรงไปอย่างชำนาญไปกับทางที่คุ้นเคย ซอยบ้านของคนตัวเล็ก ที่ผมเดินมาส่งทุกวัน อ่า อีกนิดเดียวเท่านั้น ผมแค่ต้องรีบวิ่งให้มากกว่านี้
นั้น!!
แบคฮยอนกำลังจะขึ้นรถไปแล้ว !!
" แบคฮยอน!!" ผมตะโกนเรียกคนตัวเล็กจนสุดเสียง
ร่างบางชะงักกึก หันหน้ามามองร่างสูงที่ยืนหอบหายใจอยู่ คนตัวน้อยเบือนหน้าหนี ดวงตาคู่สวยบวมเป่ง จมูกที่แดง ขึ้นมาอย่างนั้น บ่งบอกได้ไม่ยากว่า ผ่านการร้องไห้มา
"แฮ่ก ! แบคฮยอน" ปาร์คชานยอลหอบหายใจ
"พี่..พี่ พี่อธิบายได้!! ฟังพี่ก่อน!"
"คือเรื่อ..."
"แค่พูดว่า.. ฮรึก ..ขอโทษ มันยากมากใช่ อึก.. ไหม.. ?" ร่างบางหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลลงช้าๆ เรื่องร้ายๆที่ผ่านมาทำร้ายใจให้บอบช้ำ แบคฮยอนอยากจะหนีมันไปให้ไกลๆ อยากจะไปจากตรงนี้ให้พ้น ..
ไม่อยากจะเห็นหน้าปาร์คชานยอล คนใจร้ายอีกต่อไปแล้ว..
"แบคฮยอน ฟังพี่ก่อนได้ไหมวะ!!" ร่างสูงเข้าไปกระชากแขนเรียวอย่างแรง มือแกร่งราวกับครีมบีบจนแขนเล็กแดงไปหมด
"ฮรึก ไม่ฟัง.." แบคฮยอนสะบัดมือจนหลุด เอามือปิดหูตัวเองเอาไว้
"....."
"จะให้ ฮรึก .. แบคฟังอะไรหรอ?"
ร่างบางเงยหน้าสบตากับดวงตากลมโต ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งๆ คิ้วที่ผูกจนเป็นโบในตอนนี้ ริมฝีปากที่เคยเป็นของเขา..
แต่..
ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว..
"พี่ไม่ไปหาแบค เพราะไปส่งเขาที่บ้าน?"
"พี่ไปหาเขา..ทุกวันหลังเลิกเรียน?"
"พี่ไปเที่ยวกับเขา วันเสาร์ที่ผ่านมา .. แต่บอก.. ฮรึก.. แบค.. ว่าไปซ้อมกีต้าร์.."
"นั้นเพื่อ..นพี่..."
"ฮ่าๆๆ เพื่อนกันเองหรอครับ โถ่.. เพื่อน.. ฮรึก.. เพื่อนที่ไหนเขาจูบกันหรอครับ.. ฮื่อ.."
ร่างสูงเบิกตากว้าง.. หน้าชาเหมือนโดนน้ำเย็นสาด เหมือนถ้อยคำที่เตรียมเอาไว้ถูกกลืนหายไปจนหมด เขาไม่คิดว่าแบคฮยอนจะไปเจอเข้า
"แค่พูดว่า.. พี่มีคนอื่นมันยากมากหรอ?"
"พี่ยังเป็น..ฮรึก.. ผู้ชายอยู่รึป่าว..?"
ร่างบางสะอื้นจนตัวโยนอย่างน่าสงสาร ชานยอลที่กำลังจะช่วยพยุงก็ถูกมือเล็กปัดออกไปอย่างแรง ขาเล็กรีบก้าวไปที่รถที่จอดรอเขาอยู่นานแล้ว
"แบค พี่ขอโทษ..ให้อภัยพี่เถอะนะ" ร่างสูงโถมตัวเข้ามากอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง เขาซบหน้าเข้ากับไหล่เล็กที่เริ่มเปียกแฉะเพราะตัวสูง "อย่าไปเลย.. พี่ขอร้อง.."เสียงทุ้มเอ่ยอย่างอ่อนล้า ไหล่ของคนตัวสูงกำลังสั่น ..
เขากำลังร้องไห้...
ร่างบางค่อยๆแกะมือร่างสูงออก คนตัวเล็กหันไปสบตากับคนตรงหน้า มือเล็กลูบใบหน้าของร่างสูงช้าๆ ริมฝีปากบางแตะเข้ากับปากอิ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนจะผละออกอย่างช้าๆ ยิ้มอย่างฝืนๆ...
"มันสายไปแล้วล่ะ.. ลาก่อน ..."
#THEENDS
หลังจากที่ห่างหายไปนาน เราก็ได้กลับมาแต่งต่อแล้วววว เราเห็นว่ามีคนอ่านเยอะมากเลยอ่ะ
โครตดีใจอ่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับพ้มม
