~VindictiveNess~

~1~

ကိုယ့္အလွည့္က် မႏြဲ႕စတမ္းေပါ့ကြာ.....။
မင္းခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုး မင္းမ်က္စိေရွ႕မွာ အလွည့္က် ေသတာထက္ဆိုးတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို မင္းျမင္သြားေစရမယ္။
ကံၾကမ႓ာက ငါ့ကို မ်က္ႏွာသာ ေပးလာေတာ့လည္း
ParkChanYeol မင္းထိုင္ငိုေတာ့ကြာ.....။
DoKyungSoo ဆိုတဲ့ငါ မင္းအတြက္ ကံၾကမ႓ာဆိုးေတြ
ေခၚေဆာင္လာၿပီေလ...Ha Ha Ha:)

ေကာင္းကင္ထက္ကေန တဖြဲဖြဲ က်လာတဲ့ မိုးစက္၊မိုးေပါက္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနတုန္း......

^ ေဒါင္....ေဒါင္....ေဒါင္ ^

တိုင္ကပ္နာရီက အခ်က္ေပးသံ ၾကားသည္ႏွင့္ လက္ထဲတြင္ အဆင္သင့္ ရွိေနသည့္ ထီးကို ဖြင့္ခ်လိုက္ကာ မိုးေရထဲ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္.....။

>> အခ်ိန္တန္ၿပီ.....။ ေသဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္တန္ၿပီေလ.....။

မၾကာခင္ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မည့္ အေတြးနဲ႔တင္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိသည္။ ေမြးကတည္းက ဘာဆိုဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမႇာက္ေျမႇာက္ ထြန္းေပါက္မႈ မရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ဤကမ႓ာေပၚမွာ ေသသြားခဲ့ရင္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးဖို႔ ရွိမည္မထင္။ ေသဆံုးျခင္း သည္ဆင္းရဲ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားေနရေသာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ကားသြားကားလာ ရႈပ္လွေသာ လမ္းမႀကီးေပၚသို႔ တေျဖးေျဖး ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။
ေသရေတာ့မည္ ဆိုသည့္ အေတြးဝင္လာေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက မသြားလို.....ေဝဖန္ပိုင္းျခား ႏိုင္ေသာစိတ္က ေသဖို႔အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေသာ္လည္း မသိစိတ္အခ်ဳိ႕က ထိုအျခင္းအရာကို တားျမစ္ခ်င္ေနသည္။ တေျဖးေျဖး ေသျခင္းတရားကို ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ရြံ႕လာသည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားစဥ္မွာဘဲ အရာရာဟာ ေမွာင္အတိ က်သြားေခ်ၿပီ။

●~●~●~●~●~●~●~●~●

>> ဆရာဝန္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ.....သမီးေလး သတိရလာၿပီ:)

အိပ္ခန္းေလး အတြင္း လူအမ်ား ရႈပ္ရွက္စြာ သြားလာေနၾကသည္.....။
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနေသာ သူတို႔အဖို႔ ေရာင္စဥ္တန္း ညိဳျပျပေလး တိုးဝင္လာတာေသာ ဒီေန႔သည္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ေပၽွာ္ရႊင္မဆံုး ျဖစ္ေနၾကသည္.....။ သူတို႔ေစာင့္ေမၽွာ္ေနေသာ ဘဝအလင္းေရာင္ေလး ျပန္လည္ လင္းထိန္လာေသာ ေန႔ဆိုလည္း မမွားေပ.....။